8 അവേക്ക് ആയത് അവെ ചെയ്യിനെ; മിന്നേ എൻ ഉടമ്പുക്കു തയിലമെ തേയ്ക്കിനെ; എന്തൊണ്ണാ എൻ ചാവെ പൂക്കിനവോളെ ചെയ്യിളെ കാരിയമതാൻ അവെ ചെയ്യത്.
ചൊൾ ഇം തയിലമെ എൻ ഉടമ്പിൽ ഊത്തിയത് എൻ ചാവെ പൂത്തിടിനവോളേലെ ഒരുക്കത്തുക്കുതാൻ.
ശബത്തുക്ക് തലേനാ അണ്ണേക്ക് പെയ്ത് പോമവോളെ അരിമത്തിയാ ഒണ്ണെ ഇടത്തിലെ ഓശേപ്പ് പേടിനാതെ പീലാത്തോശുകാൽ പോയ് ഏശു പിണമെ വുട്ടു തരോണുമൊൺ കേട്ടെ. അവൻ ശന്നത്തിരീം കൂട്ടക്കാറനും എല്ലാരും ആതരവാ ഇരുക്കിനാളും തെയ്വ രാച്ചമെ നിനച്ചിരുന്താളും താൻ.
പിന്നെ ഏശു പിണമെ ശിലുവേൽ നുൺ അടീക്ക് ഉറയ്ക്കി പിണമെ തിരയ്ക്കിനെ വെള്ളെ തുണീൽ ചുത്തി ആരളാം ഇതുവരേക്ക് പൂത്തിടാത്തെ കല്ലിൽ വെട്ടിയെ മടേൽ കൊണ്ടേയ് പൂത്തെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “അപ്പിണെ മത്തം വുട്ടാ എൻ ഉടമ്പെ പൂത്തിടിനവോളെ ചെയ്വേക്കൊള്ളെ കാരിയത്തുക്കുതാൻ അപ്പിൺ ഇതെ ഓമ്പി വച്ചിരുന്തത്.
തകിതീക്ക് ഒത്തവോലെ കൊടുക്കേക്ക് നിങ്കാക്ക് പിരിയമൊണ്ടായാ നിങ്കളിലെ താനതറുമമെ തെയ്വം ഏത്തെടുക്കും; നിങ്കാക്ക് നാത്തതെ കൊടുക്കെ വേണ്ടതില്ലെ.