5 ഇതെ മുന്നൂറ് വെള്ളി അണേക്ക് വിത്ത് കറുമമടേനവേരാക്ക് കൊടുപ്പേക്ക് ആകുമില്ലേ ഒൺ പെൺമ്പുള്ളേകാക്ക് കൂശോറിയെ.
അം പണ്ണക്കാറൻ അങ്ക് നുൺ പോമവോളെ തനക്ക് നൂറ് വെള്ളി അണെ കടമ്പട്ടെ ഒരു കൂട്ട് പണ്ണക്കാറനെ കണ്ടെ; അവൻ കുരളെ പുടിച്ച് നെയ്ക്കി ‘നീ എൻകാൽ കടമ്പട്ട് ഇരുക്കിനതെ തന്ത് കടനെ ഓയ്’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവറെ അതെ വായ്ങ്കാലെ മുന്തിരി തോട്ടത്തിലെ ഉടമേകാക്ക് നേരേ പൊറുപൊറുക്കേക്ക് തുടയ്ങ്കെ.
ഇതെ ചരിയാനെ വിലേക്ക് വിത്ത് കറുമമടേനവേരാക്ക് കൊടുപ്പനായതേ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഇതെ അങ്ക് ഇരുന്തവേരാ കണ്ടാലെ ചൊല്ലിയതെ എകനയൊണ്ണാ എന്തുക്ക് ഇം നരി ചിലവ്?
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാൽ എന്തെ ചൊല്ലിയതൊണ്ണാ, “പെൺമ്പുള്ളയെ അലക്കശിക്കിനത് എന്തുക്ക്? അവെ എൻകാൽ നല്ലെ കാരിയമാതാനേ ചെയ്യത്.
“ഇം മനിശൻ പാപികളെ ഏത്തെടുത്ത് അവറെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് തിന്നെ” ഒൺ പരീശരുകാടും മതപണ്ടിതരുകാടും കുശുകുശുത്ത് ചൊല്ലിയെ.
പണപ്പയ്യെ ഓമ്പുമത് ഊതാനാലെ പെരുനാളുക്ക് തേവയാനെ ഏനവാനമെ വാങ്കുകേക്കോ അപ്പുറാണികേക്ക് എന്തൊണ്ണാലും കൊടുക്കേക്കോ താൻ ഏശു അവൻകാക്ക് അകനെ ചൊല്ലിയെ ഒൺ ചിലവേരാ നിനച്ചെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ കുശുകുശുക്കിനതെ നുറുത്തിൻ.
അത്തുക്ക് പിലിപ്പോശ് ഏശുവുകാൽ, “ഇരുനൂറു വെള്ളി അണകാട്ടുക്ക് അപ്പമെ വായ്ങ്കാലും ഒവ്വൊരാക്കും ഒരുത്തിനെ ഒരുത്തിനയായി കൊടുക്കേക്കുകൂടി പേരാത്ത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവറളിൽ ചിലവേരാ പൊറുപൊറുത്തതുവോലെ നിങ്കെ പൊറുപൊറുപ്പാനില്ലെ; അവറളെ ചാവ് തൂതൻ കൊണ്ണൊറിഞ്ചെ.
കളുക്കിനവൻ ഇനിയിരുന്ത് കളുപ്പാനില്ലെ; കറുമമടഞ്ചി നെരുങ്കിനവനുക്ക് ഉതവിയെ ചെയ്കേക്ക് നിങ്കെ കയ്യിൽ തേവയാനത് ഒണ്ടാളത്തുക്ക് ഉടയാ കയ്യിൽ നല്ലവേലേ ചെയ് ചമ്പാരിക്കോണും.
വഞ്ചനേം നിച്ചംകെട്ടെ പിശപ്പിൽ ഇരുന്ത് നടക്കിനെ മനിശരുമൊള്ളെ ഇം ഉലകത്തിൽ പിശയ്ക്കിനെ നിങ്കെ ചുത്തമാനെ മനശൊള്ളവേരാളും കുത്തം നാത്തവേരാളുമാനെ തെയ്വ മക്കെ ആളത്തുക്ക് എല്ലാ കാരിയമാം പൊറുപൊറുപ്പുനാതെ ചെയ്യിൻ.
ഇം ആളുകെ എപ്പണും കുശുകുശുക്കിനവേരാളും വോറൊള്ളാളുകളെ കുത്തമെ ചൊന്നവേരാളും തൻകൊണ്ടീക്ക് നടക്കിനവേരാളും താൻ. അവറെ ഉടവുറളെചൊല്ലി വീമ്പെ ചൊല്ലുകേം ഉടവുറെ പിരിയത്തുക്ക് വോറെ വേരാളെ കുടക്കിളത്തുക്ക് പെരുമപ്പടുത്തിനവേരാളും താൻ.