40 അവൻ പിന്നേം തിരുമ്പി വന്തവോളെ ചരിയാനെ ഉറക്കം വന്തതിനാലെ ശിശിയരുകാട് ഉറങ്കിനതെ കണ്ടെ; അന്നേരം അവൻകാക്ക് എന്തെ ചൊല്ലോണുമൊൺ അവറാത്തുക്കു തിക്കിനാപ്പോയെ.
ഏശു പിന്നേം പോയാലെ മിന്നേ ചൊല്ലിയെ പേച്ചമേ എടുത്തെടുത്തു വായാതിയെ.
മൂണാം വട്ടം ഏശു വന്തോൺ അവറകാൽ, “നിങ്കെ ഇപ്പണും ഉറങ്കി തപ്പാറിനതീ? നോക്കിൻ മനിശൻ മകൻ പാപികെ കയ്യിൽ കൊടുപ്പേക്ക് നേരമായേയെ,
ഒണ്ണാ പത്തിരോശും തൻ കൂട്ടത്തിലവേരാളും ചത്തുകിടന്ത് ഉറങ്കുമെ; അവറെ അയന്തവോളെ ഏശു തകത്തകെ നിക്കിനതാം തൻ കൂട്ടത്തിൽ ഇരണ്ടാണാ നിക്കിനതാം കണ്ടെ.
തെയ്വം നീമമെ കൊടുത്തത് മനിശെ മാനടവൻകാട് എല്ലാരും പാപികതാൻ ഒൺ കാട്ടി കൊടുപ്പേക്കും തിക്കിലാതെ ഏൻ പാപമെ ചെയ്യാച്ചെ ഒൺ ആരും ചൊല്ലാതിരുപ്പേക്കും ചൂട്ടിതാൻ. തെയ്വം അം നീമത്തിലെ അടിത്താനത്തിൽ ഒവ്വൊരാളാം നായം വിതിക്കും.