39 ഏശു പിന്നേം പോയാലെ മിന്നേ ചൊല്ലിയെ പേച്ചമേ എടുത്തെടുത്തു വായാതിയെ.
നിങ്കെ വായാതിനവോളെ വോറേ ചാതിയേര് ചെയ്യിനതുവോലെ തിശനാത്തെ പേച്ചുകാടെ വായാതികിട്ടേ ഇരുപ്പാനില്ലെ; അകനെ ബൊകുനേരം ഒരേ കാരിയമെ വായാതിനതുനാലെ തങ്കെ വായാത്തുകയെ ഉടവുറെ തേവാതികാട് കോക്കും ഒൺ താൻ അവറെ നിനയ്ക്കിനത്.
നിങ്കെ ചോതനേൽ അകപ്പട്ടോകാതിരുപ്പേക്ക് അയന്തിരുന്ത് വായാതിൻ. ആത്തുമാവ് ഒരുക്കമൊള്ളത് താൻ ഒണ്ണാ ഉടമ്പോ പിലം നാത്തത്.”
അവൻ പിന്നേം തിരുമ്പി വന്തവോളെ ചരിയാനെ ഉറക്കം വന്തതിനാലെ ശിശിയരുകാട് ഉറങ്കിനതെ കണ്ടെ; അന്നേരം അവൻകാക്ക് എന്തെ ചൊല്ലോണുമൊൺ അവറാത്തുക്കു തിക്കിനാപ്പോയെ.
പിന്നെ ഏശു അവറകാൽ മടുക്കാതെ എപ്പണും വായാതോണും ഒണ്ണത്തുക്ക് ഒരു കതെ പേരേത്തി ചൊല്ലിയത്,
അത് എന്നേത്തിൽ നുൺ വുട്ടു പോകോണും ഒൺ ഏൻ മൂണ് വട്ടം കരുത്താവുകാൽ കെഞ്ചി കേട്ടെ.
കിരിശ്ത്തു ഇം ഉലകത്തിൽ പിശച്ചിരുന്തവോളയേ ചാവിൽ നുൺ രച്ചിക്കേക്ക് തകിതി ഒള്ളെ തെയ്വത്തുകാക്ക് കുലവയായൊള്ളെ കോത്തയോടേം കണ്ണീരോടേം വായാത്തുകയാം കെഞ്ചുകയാം ചെയ്യെ. ഏശുവുക്ക് തെയ്വത്തുകാക്കൊള്ളെ പേടിനാലെ അത്തുക്ക് വതിലും കിടച്ചെ.