37 ഏശു തിരുമ്പി വന്തവോളെ അം മൂണ് ശിശിയരും ഉറങ്കിനതെ കണ്ടെ, അമ്പോളെ ഏശു പത്തിരോശുകാക്ക്: “ശീമോനേ, നീ ഉറങ്കിനതീ? നിങ്കാക്ക് എൻ കൂട്ടത്തിൽ ഒരു മണിക്കൂറുകൂടി അയന്തിരുപ്പേക്ക് കൂടാപ്പോയത് എന്ത്?
പിന്നെ മണവാളൻ വരുകേക്ക് നേരമോറിയവോളെ ഉളന്താരിച്ചിയേര് എല്ലാരും മതക്കം പുടിച്ച് ഉറയ്ങ്കേയെ.
പിന്നെ അവൻ തിരുമ്പി വന്തവോളെ അം മൂണ് ശിശിയരും ഉറങ്കിനതെ കണ്ടെ, അമ്പോളെ ഏശു പത്തിരോശുകാക്ക്, “നിങ്കാക്ക് എൻ കൂട്ടത്തിൽ ഒരു മണിക്കൂറുകൂടി അയന്തിരുപ്പേക്ക് കൂടാപ്പോയത് എന്ത്?
“തകപ്പനേ, എൻ തകപ്പനേ, നിന്നാലതാൻ അതെല്ലാം നടക്കും; ഇം ചരിയാനെ വിനേൽ ഇരുന്ത് എന്നെ മാത്തി വുടുക്കാമീ” ഒണ്ണെ; പിന്നെ ചൊല്ലിയത് എകനയൊണ്ണാ, “ഒണ്ണിരുന്താലും എൻ ആശവോലെ നാത്തെ, നിൻ ആശവോലെ നടക്കട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലി വായാതിയെ.
നിങ്കെ ചോതനേൽ അകപ്പട്ടോകാതിരുപ്പേക്ക് അയന്തിരുന്ത് വായാതിൻ. ആത്തുമാവ് ഒരുക്കമൊള്ളത് താൻ ഒണ്ണാ ഉടമ്പോ പിലം നാത്തത്.”
നിങ്കെ ഇതയം വാടി ചോന്ത് പോകാതിരുപ്പേക്ക് പാപികളിൽ നുൺ ഇപ്പേരുപ്പട്ടെ എതിരെ ഏത്തെടുത്തവനെ നിനച്ച് നോക്കിൻ.