13 അത്തുക്ക് ഏശു ശിശിയരുകാൽ ഇരണ്ടാളെ വുളിച്ചാലെ ഇകനെ ചൊല്ലി കടത്തിവുട്ടെ, “നിങ്കെ പട്ടണത്തുക്ക് പോൻ; അങ്ക് ഒരു മനിശൻ ഒരു കുടം തണ്ണിയെ ചിമ്പി നിങ്കാക്ക് മില്ലോടെ വരിനതെ കാണും.
ഏനും അതികാരത്തിലെ വരുതീക്ക് നിക്കിനാതാൻ; എൻ വരുതീലും പടയാളികെ ഇരുക്കിനെ; ഏൻ ഒരാകാൽ പോ ഒൺ ചൊല്ലിയാ പോനെ; ഒരാകാൽ വര് ഒൺ ചൊല്ലിയാ അവൻ വരുകേം ചെയ്യിനെ; എൻ പണ്ണക്കാറൻകാൽ അതെ ചെയ് ഒൺ ചൊല്ലിയാ അവൻ അതെ ചെയ്കേം ചെയ്യിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പെശകാ കുഞ്ചാടെ ആകമെ ചെയ്യിനെ പുളിപ്പ് നാത്തെ അപ്പത്തിലെ ഉലുശോകത്തിലെ മുതനാ പെശകാ നാൾ ആയതും ഏശുവുകാൽ ശിശിയര് പോയാലെ, “നിനക്കുചൂട്ടി പെശകാ വിരുന്തെ ഏടനെ എങ്കെ ഒരുക്കിളത്?” ഒൺ കേട്ടെ.
അവനുക്ക് പുറകോടേ പോ; അവൻ ഏളെ കൂരേൽ ഓറിനതോ അം കൂരെ ഉടയാകാൽ, ‘എനക്ക് ശിശിയരും മത്തും പെശകാ തിൻബേക്ക് ഇടം ഏടെ ഒൺ എശമാനൻ കോക്കിനെ’ ഒൺ ചൊൽ.
എൻ കൽപ്പനകാടെ നിങ്കെ പാലിച്ചാ നിങ്കെ എൻ ഇണങ്കരാകും.
പിന്നെ ഏശുവിലെ തളെള അങ്കിളെ വേലക്കാറാകാൽ, “അവൻ നിങ്കകാൽ എന്തയൊണ്ണാലും ചൊല്ലിയാ അതെ ചെയ്യിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
തെയ്വത്തിലെ കണ്ണുക്ക് മറഞ്ചിരുക്കിനെ ഒരു തിട്ടിയുമില്ലെ; അവൻ എല്ലാം കാണെ; അവൻകാൽ താൻ നങ്കെ കണക്കെ കൊടുക്കിളത്.
മികന്തവനായതുനാലെ ചൊല്ലെ പാലിക്കിനെ എല്ലാരുക്കും എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊള്ളെ രച്ചേക്കൊള്ളെ കാരണമായെ.