34 ഒരു മനിശൻ കൂരേവുട്ട് പോനവോളെ, പണ്ണക്കാറാക്ക് ചെയ്വേക്കൊള്ളെ വേലയെ കൊടുത്ത് കാവലാളീകാൽ കെവുനമായ് ഇരുപ്പേക്ക് ചൊല്ലി പോനവോലതാനത്.
മേലോകെ രാച്ചത്തിലെ ചാവിയെ ഏൻ നിനക്ക് തരിനെ; നീ പൂമീൽ കെട്ടിനതെല്ലാം മേലോകത്തിലും കെട്ടിയിരുക്കും; നീ പൂമീൽ പിരിക്കിനതെല്ലാം മേലോകത്തിലും പിരിഞ്ചിരുക്കും” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അവനുക്ക് വാതൽ കാവൽക്കാറൻ വാതലെ തുറന്ത് കൊടുക്കും; ആടുകാട് അവനിലെ ഒച്ചേ കോക്കുകേം ചെയ്യിനെ; അവൻ ഉടയാ ആടുകാടെ പേരെ ചൊല്ലി വുളിച്ച് കൊണ്ടോനെ.
അതുനാലതാൻ അവറെ ചെയ്യിനെ തെയ്വത്തിലെ വേലേക്ക് നിങ്കെ കരമെ കൊടുക്കിനത്.
അതുനാലെ ഏശുവിൽ നമ്പുനെ എൻ ഇണങ്കരേ, നിങ്കെ ഉറപ്പൊള്ളവേരാളും കുലുങ്കാത്തവേരാളും ആകോണും; നിങ്കെ കരുത്താവിൽ ചെയ്യിനെ ഒവ്വൊരു കാരിയമും വുറുതാവില്ലെ ഒൺ അറിഞ്ചിരുക്കിനനാലെ കരുത്താവിലെ വേലേൽ എപ്പണും പെരികി വരിനവേരാളുമാനിൻ.
ഉടയാ ആളുകേക്ക് വച്ചിരുക്കിനെ കൂലിയെ കരുത്താവു നിങ്കാക്ക് തരും ഒൺ നിനച്ചോനിൻ. എന്തൊണ്ണാ നിങ്കെ ഏവലെ എടുക്കിനെ മെച്ചക്കമാനെ എശമാനൻ കിരിശ്ത്തുതാൻ.
എശമാനരുകാടേ, നിങ്കാക്കും മേലോകത്തിൽ പിരിയമൊള്ളെ എശമാനൻ ഒള്ളതൊൺ നിനച്ച് നിങ്കെ വേലക്കാറാക്ക് നല്ലതാം നായമാനതാം കൊടിൻ.
പിലതെൽപ്പിയാ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, ചത്തിയമൊള്ളവനും ചുത്തമാനവനും താവീതിലെ ചാവി കയ്യിൽ ഒള്ളവനുമാനവൻ ഇകനെ ചൊന്നെ, “ഏൻ തുറക്കിനത് ആരുക്കും അടയ്പ്പേക്ക് കൂടാത്ത്; ഏൻ അടയ്ക്കിനത് ആരുക്കും തുറപ്പേക്കും കൂടാത്ത്.”