5 പിന്നേം ഒരാളെ കടത്തി വുടുക്കാങ്കാട്ടീലേം അവനെ അവറെ കൊൺ ഒറിഞ്ചെ. അകനെ അവറെ കനേംവേരാളെ അടിച്ചും ചിലവേരാളെ കൊണ്ണും ഒറിഞ്ചെ.
മിച്ചമൊള്ളാളുകെ പണ്ണക്കാറാളെ പുടിച്ച് വെക്കം കെടുത്തി കൊണ്ണൊറിഞ്ചെ.
“എരുശലേമേ, എരുശലേമേ, നീ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളെ കൊൽകേം തെയ്വം നിൻകാക്ക് കടത്തി വുട്ടവേരാളെ കല്ലെ ഒറീകേം ചെയ്യിനവളേ, കോശി ഉടയാ കുഞ്ചികാടെ ഉറകടീൽ ഓമ്പിനവോലെ നിൻ മക്കളെ അരുവണയ്പ്പേക്ക് എനക്ക് എത്തിനെ വട്ടം മനശിരുന്തെ; ഒണ്ണാ നിങ്കാക്ക് അത്തുക്ക് മനശ് നാപ്പോയെ.
മേലോകത്തിൽ നിങ്കാക്ക് ഇരുക്കിനെ കൂലി അപ്പേരുപ്പട്ടതുനാലെ പിരിയമോറിൻ. മിന്നേയിരുന്തെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാക്കും അകനയേ തണ്ടനെ കൊടുത്തതാൻ.
പിന്നേം തോട്ടക്കാറൻ വോറൊരു വേലക്കാറനെ അവറകാക്ക് കടത്തിവുട്ടെ; അവനാമേ പുടിച്ച് തലയെ അടിച്ചുടച്ച് കായമെ ചെയ് വെക്കമാം കെടുത്തി വുട്ടെ.
അവറാത്തുകാക്ക് കടത്തി വുടുക്കുവേക്ക് ഇനി ഒരാമട്ടും താൻ. അത് ആരൊണ്ണാ തോട്ടക്കാറൻ മകൻതാൻ. “എനക്ക് പിരിയമാ ഇരുക്കിനെ മകനെ അവറെ മാനിച്ചോകും” ഒൺ നിനച്ചാപ്പിലെ മകനാം പാട്ടക്കാറാകാക്ക് കടത്തിവുട്ടെ.
ഏലിയാവു വന്തേയെ; അവനെ ചൊല്ലി എളുതിയിരുക്കിനവോലെ അവറെ ഉടവുറാത്തുക്കു തോണവോലയെല്ലാം അവൻകാക്കു ചെയ്കേം ചെയ്യെ ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അകനെ നിങ്കെ തകപ്പനാനെ തെയ്വം മനശിരക്കം ഒളളവനായ് ഇരുക്കിനതുവോലെ നിങ്കളും മനശലിവൊള്ളവേരായാകിൻ.