44 എന്തൊണ്ണാ എല്ലാരും തങ്കകാൽ ഇരുന്തെ കനേകം ചൊത്ത് ചുമുത്തിരത്തിൽ നുൺ ഇട്ടിരുക്കിനെ. അപ്പിൺ തൻ കയ്യിൽ നാപ്പോയപ്പണും ഉടയാ പിശപ്പുക്കൊള്ളത്തലിരുന്ത് മൊത്തമാ ഇട്ടിരുക്കിനെ.”
ഇതെ ശിശിയരെ വുളിച്ച് കാട്ടിയാലെ ചൊല്ലിയത്, “ഇത്തിനാരംവേരാ കാണിയ്ക്കെ ഇട്ടതിലും കനേം ഇം അപ്പുറാണിയാനെ തൂക്കാലിച്ചിതാൻ ഇട്ടിരുക്കിനെ ഒൺ ചത്തിയമാ ഏൻ ചൊന്നെ.
അവേക്ക് ആയത് അവെ ചെയ്യിനെ; മിന്നേ എൻ ഉടമ്പുക്കു തയിലമെ തേയ്ക്കിനെ; എന്തൊണ്ണാ എൻ ചാവെ പൂക്കിനവോളെ ചെയ്യിളെ കാരിയമതാൻ അവെ ചെയ്യത്.
അത്തിൽ കുഞ്ചാ തന്താരുകാക്ക്, ‘അപ്പാ, ചൊത്ത് ചുമുത്തിരത്തിൽ എനക്കൊള്ളെ പങ്കെ തരോണും’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ; തന്താര് അവറാത്തുക്ക് ചൊത്തെ പയ്ങ്കി കൊടുത്തെ.
ഒണ്ണാ എടാൺ എടുപെൺ കിടന്തു നടക്കിനെ പെണ്ണാളും മത്തും ചെൻ നിൻ ചൊത്തെ തുൺ തുലച്ചെ; നിൻ ഇം മകൻ തിരുമ്പി വന്തവോളെ നീ അവനുക്കുചൂട്ടി ഒരു നയമാനെ കാളക്കുഞ്ചിയെ അറുത്തതാനെ?’ ഒൺ കേട്ടെ.
പന്നണ്ട് വരിയമായ് കിടത്തെ നോയ്നാലെ ചരിയാനത്തിൽ വരുത്തമായിരുന്താളും ഉടയാ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ എല്ലാം വയ്ത്തിയരുകാട്ടുക്ക് കൊടുത്തപ്പണും ആരുനാലേം ചുകമെ കൊടുപ്പേക്ക് കൂടാതേമിരുന്തെ ഒരു പെൺമ്പുള്ളെ അങ്കൊണ്ടായെ.
നങ്കെ കൂട്ടത്തിലെ ഒരാക്ക് ഇം ഉലകത്തിൽ പിശപ്പേക്ക് തകുന്തെ ചൊത്തും ചുമുത്തിരമും ഒണ്ടായാ ഏശുവെ നമ്പുനെ ഒരാക്ക് ചരിയാനെ കറുമം ഒൺ കണ്ടാലെ അവൻകാൽ മനശിരക്കമെ കാട്ടാതിരുന്താ തെയ്വ ആത്തിരം എകനെ അവനിൽ ഇരുക്കും?