29 ഏശു വതിലെ ചൊല്ലിയത്, “ഇന്താൻ വലിയെ ചട്ടം; ഇശ്രവേലിലവേരാളേ, കോളിൻ വലിയവനാനെ നങ്കെ തെയ്വം താൻ ഒരേയൊരു കരുത്താവ്.
എന്നക്കാട്ടി തന്തേരുകാലോ തള്ളേകാലോ ആത്തിരമാ ഇരുക്കിനവൻ എനക്ക് ശിശിയനായ് ഇരുപ്പേക്ക് ഓകം ഒള്ളാ നാത്തെ; എന്നക്കാട്ടി മകനമോ മകളമോ ആത്തിരമാ വച്ചിരുക്കിനവനുക്കും എൻ ശിശിയനായ് ഇരുപ്പേക്ക് ഓകം നാത്തെ.
പൂമീലൊള്ളെ ആരളാം തകപ്പൻ ഒൺ വുളിപ്പാനില്ലെ; മേലോകത്തിലെ ഒരു തകപ്പൻ മട്ടുംതാൻ നിങ്കാക്ക് ഒള്ളത്.
അത്തുക്ക് അവൻ, “നിൻ തെയ്വമാനെ കരുത്താവുകാൽ നല്ലെ ഇതയത്തോടും മനശ് നുറഞ്ചും നുറഞ്ച ആത്തുമാവിലും ചരിയാനെ ചക്കിതീലും ആത്തിരമാ ഇരുക്കോണും. അതുമട്ടുമില്ലെ നിന്നവോലയേ നിൻ കിട്ടെ കൂരക്കാറൻകാലും ആത്തിരമാ ഇരുക്കോണും ഒണ്ണും എളുതിയിരുക്കിനെ” ഒൺ അവൻകാൽ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
തെയ്വം ഒരാമട്ടും താൻ; അതുനാലെ ഏശുകിരിശ്ത്തു തങ്കാക്കുചൂട്ടി എന്തെ ചെയ്യെ ഒൺ എകൂതര് നമ്പിയാ അവറെ നീതിമാൻമാരാകും; അതുവോലെ ഏശുകിരിശ്ത്തു തങ്കാക്കുചൂട്ടി എന്തെ ചെയ്യെ ഒൺ എകൂതരല്ലാത്തവേരാ നമ്പിയാ അവറളും നീതിമാൻമാരാകും.
മേലോട്ടുക്ക് മുകന്ത് വച്ചെ തീനെ തിന്നതെചൊല്ലി ചൊല്ലിയാ, “ചിലകാടൊണ്ണും തെയ്വം അല്ലയൊൺ നങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ” ഒണ്ണും “ഒരേയൊരു തെയ്വംതാൻ ഒള്ളത്” ഒണ്ണും നങ്കെ അറിഞ്ചിരുക്കിനെ.
ഇരണ്ടാ മൊത്തമാ ഇടിനെ ഉടമ്പടീക്ക് ഇടെ നിലക്കാറൻ വേണും; ഒണ്ണാ തെയ്വം ഒരാമട്ടും താൻ; അതുനാലെ തെയ്വമും അബുറാകാമും മത്തുമൊള്ളെ ഉടമ്പടീക്ക് ഒരു ഇടെ നിലക്കാറൻ തേവയില്ലെ.
നമ്പിക്കയാനവേരാക്ക് ചുത്തമാനെ ഇതയം, നല്ലെ മനശിരക്കം, നിച്ചമാനെ നമ്പിക്കെ ഇതുകാട്ടിൽ നുൺ ഒണ്ടാനെ ആത്തിരം ഒണ്ടാളത്തുക്കുതാൻ ഏനീ കൽപ്പനേ ഇടിനത്.
തെയ്വം ഒരാതാൻ; തെയ്വത്തുക്കും മനിശനുക്കും ഇടെ നിലക്കാറനും ഒരാതാൻ.
തെയ്വം ഒരാമട്ടും താൻ ഒൺ നീ നമ്പിനതീ? ഇല്ലേയ്; ചാവറുകാടും അകനയേതാൻ നമ്പുകേം നടിയ്ങ്കി പേടിക്കേം ചെയ്യിനെ.
നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവുനാലെ നങ്കെ രച്ചകനാനെ ഒരേയൊരു തെയ്വത്തുക്ക് വൊകാലത്തുക്ക് മില്ലോടും നിനട്ടും ഉണ്ണേക്കും എണ്ണണ്ണേക്കും മകത്തമും മകിമേം പിലമും അതികാരമും ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.