25-26 വായാതിനവോളെ മേലോകത്തിലെ നിങ്കെ തകപ്പൻ നിങ്കെ പാപമെ മന്നിപ്പേക്കുചൂട്ടി നിങ്കാക്ക് ആരുകാലൊണ്ണാലും എന്തൊണ്ണാലും പിണക്കൊണ്ടായാ അതെ വുട്ടാലെ അവറാത്തുകാൽ മന്നിച്ചോകോണും.”
അതുനാലെ നിൻ ആകപലിയെ ആകെ കളറീകാക്ക് കുടക്കിനവോളെ ആരുക്കൊണ്ണാലും നിൻകാക്ക് എന്തൊണ്ണാലും പിണക്ക് ഒള്ളതൊൺ നിനക്ക് നിനവ് വന്താ,
വോറെ ഒള്ളവേരാ എങ്കകാൽ ചെയ്യെ പാപമെ എങ്കെ മന്നിച്ചതുവോലെ എങ്കളെ പാപമാം മന്നിക്കോണുമേ;
നിങ്കെ വായാതിനവോളെ നരി ചാമിക്കാറാവോലെ ആവാനില്ലെ; വോറെ ഒള്ളവേരാ കാൺമ്പച്ചൂട്ടിതാൻ അവറെ എകൂതാ പള്ളീലും തെരുവീതികാട്ടിലും നുൺ വായാതിനത്; അവറാത്തുക്കു അത്തിലെ കൂലി കിടച്ചേയതൊൺ മെച്ചക്കമാ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
പരീശൻ നുൺ ഉടയാളമേ ഇകനെ ചൊല്ലി വായാതിയെ, ‘തെയ്വമേ, ഏൻ വോറൊള്ളാളുകവോലെ കളുക്കനോ നീതി കെട്ടവനോ എടാൺ എടുപെൺ കിടന്തു നടക്കിനാളോ ഇം കരമെ പിരിക്കിനാവോലയോ അല്ലാത്തനാലെ നിനക്ക് നണ്ണി.
ഒണ്ണാ കരമെ പിരിക്കിനാളോ തുലേൽ നുൺ മേലോകത്തുക്ക് നോക്കുകേക്ക് കൂടി തുനിയാതെ ചങ്കുക്കടിച്ച്, ‘തെയ്വമേ, ഇം പാപിയാനെ എൻകാൽ കനിവെ കാട്ടോണുമെ’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ആരളാം നിങ്കെ വിതിപ്പാനില്ലെ ഒണ്ണാ തെയ്വമും നിങ്കളെ വിതിയാത്ത്; ആരുക്കും തണ്ടനെ കൊടുപ്പാനില്ലെ ഒണ്ണാ നിങ്കാക്കും തെയ്വം തണ്ടനെ താരാത്ത്; വോറൊള്ളവനെ മന്നീൻ; ഒണ്ണാ തെയ്വം നിങ്കളാം മന്നിക്കും.
കിരിശ്ത്തുവിൽ തെയ്വം നിങ്കകാൽ പൊറുത്ത് ഇരുക്കിനതുവോലെ നിങ്കളും അക്കുമിക്കും ഇരക്കത്തിലും മനശലിവോടേം മന്നിക്കോണും.
അക്കുമിക്കും പൊറുത്ത് നിങ്കെ ഇടേൽ എന്തൊണ്ണാലും കലകമൊണ്ടായാ കരുത്താവു നിങ്കകാൽ പൊറുത്ത് ഇരുന്തവോലെ അക്കുമിക്കും മന്നീൻ.
നിങ്കെ മനിശെ മാനടവൻകാൽ മനശിരക്കമെ കാട്ടാതവോയേ മനിശെ മാനടവനുക്ക് നായമിടിനവോളെ തെയ്വമും നിങ്കാക്ക് മനശിരക്കമെ കാട്ടാത്ത്; ഒണ്ണാ മനിശെ മാനടവൻകാൽ മനശിരക്കമെ കാട്ടിനവനെ തെയ്വം നായമിടാത്ത്; അതുനാലെ അന്നേരം അവറാത്തുക്ക് പിരിയമോറുകേക്കാകും.
അവറെ പൂമീക്ക് ഉടേമനാനെ കരുത്താവിലെ പാതപീടത്തിൽ നിക്കിനെ ഇരണ്ടു ഒലിവ് മരങ്കാടും ഇരണ്ടു നിലവിളക്കുംതാൻ.