14 അത്തുക്ക് ഏശു ചൊല്ലിയതെ എകനയൊണ്ണാ, “ഇനിയിരുന്ത് ആരും ഒരുനാ കൂടി നിന്നേത്തിലിരുന്ത് പശമെ തിന്നാതിരുക്കട്ടെ.” ഇതെ ശിശിയര് കവുനമാ കേട്ടെ.
അവൻ വശിയരുകിലെ ഒരു അത്തി മരമെ കണ്ടാലെ അത്തുക്ക് കിട്ടേക്ക് പോയെ; ഒണ്ണാ അത്തിൽ ഇലെ അല്ലാതെ പശമെ ഒണ്ണാം കണ്ടതില്ലെ; അതുനാലെ “ഇനിയിരുന്ത് ഒരുനാളും നിന്നേത്തിൽ പശം ഒണ്ടാകാതിരിക്കട്ടെ” ഒൺ അത്തുകാക്ക് ചൊല്ലിയെ; അപ്പണേ അത്തി ഉലന്ത് പറന്തേയെ.
ഏശു ചൊല്ലിയത്, “വോറൊരു കതയെ കോളിൻ. ‘ഒരു പണ്ണേൽ, ഒരു മനിശൻ ഒരു മുന്തിരി തോട്ടമെ നട്ടൊണ്ടായ്ക്കെ, അത്തുക്ക് ചുത്തുകോടും വേലിയെ കെട്ടി, അത്തിൽ മുന്തിരിയെ ആട്ടിനെ ചക്കാം ആത്തിട്ട്, ഒരു ആലെ കൂരയാം ചെയ്യെ. പിന്നെ പാട്ടക്കാറാക്ക് പാട്ടത്തുക്ക് വുട്ടാപ്പിലെ വോറൊരു പണ്ണേക്ക് പോയെ.
ഇം കല്ലിൽ ബൂശിനവൻ തകർന്തോകും. അത് ആരളേത്തിൽ ഒണ്ണാലും ബൂന്താ അത് അവനെ തൂശിയായ് മണ്ടും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഇപ്പണേ മരത്തിലെ വേരെ വെട്ടുകേക്ക് കോടാലിയെ ഓയ്ങ്കി വച്ചിരുക്കിനെ. നല്ലെ കനി കായാത്തെ മരമയെല്ലാം വെട്ടി തീയിലിട്ടാകും.
നല്ലെ പശം കായാത്തെ മരമെല്ലാം വെട്ടി തീയിൽ ഇട്ടാകും.
തുലേൽ കുപ്പലാ നിക്കിനെ അത്തി മരമെ കണ്ടാലെ, പശം കാണുമൊൺ നിനച്ച് അത്തുക്ക് കിട്ടേക്ക് പോയെ. ഒണ്ണാ അത്തിൽ ഇലെ അല്ലാതെ വോറേ ഒണ്ണാം കണ്ടതില്ലെ; അതെന്തൊണ്ണാ അത്തി കായ്ക്കിനെ കാലമില്ലെ.
ഏശുവും ശിശിയരും എരുശലേമുക്കു തിരുമ്പി വന്ത് തെയ്വ ആലയത്തുക്ക് ഓറിപ്പോയെ, അങ്ക് വിലുക്കിനവേരാളാം വാങ്കിനവേരാളാം മുടുക്കി വുട്ടെ. അണയെ മാത്തി കൊടുക്കിനവേരാ മേശയാം പുറാവെ വിക്കിനവൻ പീടങ്കാടാം ഉന്തി ഒറിഞ്ചിട്ടെ.
എന്നിൽ ഇരാത്തവൻ വെട്ടിയൊറിഞ്ച് ഉലന്തുപോനെ കൊപ്പുവോലതാൻ; അകത്തെ കൊപ്പുകാടെ പൊറിയ്ക്കെടുത്ത് തീയിൽ ഇടുകേം അത് വെന്ത് പോകേം ചെയ്യും.
നങ്കെ കരുത്താവും രച്ചകനുമാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവെ അറിഞ്ചവോളെ വുട്ടൊറിഞ്ചെ ഇം ഉലകത്തിലെ നിച്ചം കെട്ടെ കാരിയങ്കാടെ പിന്നേം ചെയ്യതൊണ്ണാ അവറെ കടശി മിന്നേലതക്കാട്ടിലും ചരിയാനെ നാശമായോകും.
അനീതിയെ ചെയ്യിനവൻ ഇനീം അനീതിയെ ചെയ്യട്ടെ; കെട്ടതെ ചെയ്യിനവൻ കെട്ടതെ ചെയ്കിട്ടേ ഇരുക്കട്ടെ; നീതിയെ ചെയ്യിനവൻ ഇനീം നീതിയെ ചെയ്കിട്ടേ ഇരുക്കട്ടെ; ചുത്തമാനവൻ ചുത്തമായ്കിട്ടേ ഇരുക്കട്ടെ.