25 അത്തുക്ക് ഏശു മുനീകാൽ, “ബുറീനെ ഇര്; അവനെ വുട്ടുപോ” ഒൺ തീര്പ്പെ ചൊല്ലി മുടുക്കി വുട്ടെ.
അന്നേരമേ അവറാത്തുക്ക് പാരുവെ കിടച്ചെ; പിന്നെ ഏശു അവറാത്തുകാക്ക്, “ഇതെ ആരുകാലും ചൊൽവാനില്ലെ” ഒൺ താക്കലെ ചൊല്ലിയെ.
ഏശുവെ കണ്ടതും കതറിയോൺ, “നശരായനാനെ ഏശുവേ, എങ്കാക്കും നിനക്കും മത്തും എന്ത്? എങ്കളെ നാശമെ ചെയ്വെ വന്തതീ? നീ ആരൊണ്ണും തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ വന്തെ ചുത്തമാനവനൊണ്ണും എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ.”
അന്നേരം അവനെ ചരിയാനത്തിൽ ഉരുട്ടിയിട്ട് വലിയതാ കതറിയാലെ മുനി അവനെ വുട്ടുപോയെ.
വൊവ്വോറേ നോയ് നൊടികാറാക്ക് ചുകമാം കൊടുത്തോൺ മുനി പുടിച്ചവേരാളേത്തിൽ നുൺ വുട്ടുപോകേക്ക് മുനീകാക്ക് ഏശു തിട്ടമാം ഇട്ടെ. മുനീക്ക് അവൻ ആരൊൺ തിക്കിനൊള്ളനാലെ അവറളെ കുരവുടുവകൂടി വുട്ടതില്ലെ.
ആളുകെ വന്ത് കൂടിനതെ കണ്ടാലെ ഏശു മുനീകാക്ക് പിണയ്ങ്കെ, “കോളാതേം കുരവുടാതേമാക്കിനെ ആത്തുമാവേ, ഇനിയിരുന്ത് ചെന്നേത്തിൽ വാരാതെ ഉറയ്ങ്കി പോ ഒൺ ഏൻ ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലി മുടുക്കി വുട്ടെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ബുറീനെ ഇര്; അവനെ വുട്ടുപോ” ഒൺ തിട്ടമിട്ടവോളെ മുനി അവനെ മാനടവൻകാട്ടുക്ക് നടുവെ തള്ളി ഇട്ട് അമ്പാളുക്ക് നാശമൊണ്ണും ചെയ്യാതെ അവനെ വുട്ടുപോയെ.
“നീ തെയ്വ മകനാനെ കിരിശ്ത്തു” ഒൺ ചൊല്ലികിടന്ത് മുനി പുടിച്ചവേരാളേത്തിൽ നുൺ മുനികാട് കതറി കൂവി വുട്ടുപോയെ. അവൻ തെയ്വത്തിലെ കിരിശ്ത്തു താൻ ഒൺ മുനികാട്ടുക്ക് തിക്കിനൊള്ളനാലെ കുരവുടുവകൂടി വുടാതെ അവറളെ മുടുക്കി വുട്ടെ.
അവെ പവുലോശുക്കും എങ്കാക്കും പുറകോടേ വന്ത്, “മീതിരുക്കിനെ എല്ലാ തേവാതികാട്ടുക്കും വലിയവനാനെ തെയ്വത്തിലെ വേലേ ചെയ്യിനവേരാതാൻ ചേരെ. രച്ചേ നേടിളെ വശിയതാൻ വുളിച്ച് ചൊന്നത്” ഒൺ വലിയെ വായിൽ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.