8 അത്തുക്ക് പട്ടാളത്തലവൻ, “കരുത്താവേ, നീ എൻ കൂരയകത്തുക്ക് വരുകേക്ക് ഏൻ ഓകം നാത്താ; നീ ഒരു വാക്കെ മട്ടും ചൊല്ലിയാ മതി എൻ പണ്ണക്കാറനുക്ക് ചുകം കിടച്ചോകും.
മനം തിരുമ്പുകേക്കുചൂട്ടി ഏൻ നിങ്കളെ തണ്ണീൽ രാട്ടിപിരാട്ടിനെ; ഒണ്ണാ എനക്ക് പുറകോടേ വരിനാ എന്നക്കാട്ടി വലിയവൻ, അവൻ കാലിലെ ചെരുപ്പെ പിരിപ്പകൂടി എനക്ക് ഓയ്ക്കിയം നാത്തെ. അവൻ നിങ്കളെ തെയ്വ ആത്തുമാവിലും തീയിലും രാട്ടിപിരാട്ടും.
ഒണ്ണാ ഓകന്നാൻ അവനെ വിലയ്ക്കി അവൻകാക്ക്, “ഏൻ നിന്നാലെ രാടിപിരാടുകേക്കിരുക്കിനെ, പിന്നെ നീ എൻ കാക്ക് രാടിപിരാടുകേക്ക് വരിനതീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
ഏശു കയ്യെ നീട്ടി അവനെ തൊട്ട്, “എനക്ക് മനശൊള്ളെ; നീ ചുത്തമൊള്ളവനാക്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അപ്പണേ കട്ടച്ചീക്ക് മാറി ചുത്തമായെ.
ഏശു അവൻകാക്ക്, “ഏൻ വന്ത് അവനുക്ക് ചുകമെ കൊടുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏനും അതികാരത്തിലെ വരുതീക്ക് നിക്കിനാതാൻ; എൻ വരുതീലും പടയാളികെ ഇരുക്കിനെ; ഏൻ ഒരാകാൽ പോ ഒൺ ചൊല്ലിയാ പോനെ; ഒരാകാൽ വര് ഒൺ ചൊല്ലിയാ അവൻ വരുകേം ചെയ്യിനെ; എൻ പണ്ണക്കാറൻകാൽ അതെ ചെയ് ഒൺ ചൊല്ലിയാ അവൻ അതെ ചെയ്കേം ചെയ്യിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഇനി നിൻ മകനൊൺ വുളിപ്പേക്ക് ഏൻ ഓയ്ക്കിയം നാത്താ; നിൻ വേലക്കാറാളിൽ ഒരാളവോലെ എന്നെ ആക്കോണും ഒൺ ചൊല്ലും’.
അകനയവൻ തന്താരുകാൽ പോയി, ‘അപ്പാ ഏൻ തെയ്വത്തുകാക്കും നിൻകാക്കും പാപമെ ചെയ് ഇരുക്കിനെ; ഉണ്ണേക്കിരുന്ത് ഏൻ നിൻ മകനൊൺ കേൾവി കോപ്പേക്ക് ഓയ്ക്കിയം നാത്തെ’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഇതെ കണ്ടാലെ ശീമോൻ പത്തിരോശ് ഏശു കാലുക്ക് ബൂന്ത്, “കരുത്താവേ, ഏൻ പാപിയാനെ മനിശൻനാലെ നീ എന്ന വുട്ടെ പോകോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
എനക്ക് പുറകോടേ വരിനവൻ അവൻതാൻ; അവൻ ചെരുപ്പിലെ വാറെ പിരിപ്പകൂടി എനക്ക് ഓയ്ക്കിയം നാത്തെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.