5 ഏശു കവർന്നകൂമുക്ക് വന്ത് ചേന്തവോളെ ഒരു പട്ടാളത്തലവൻ അവൻകാക്ക് വന്ത്,
കവർന്നകൂമേ, നീ മേലോകം വരേക്ക് വളറും ഒൺ നിനയ്ക്കിനതീ? ഇല്ലയില്ലെ നീ പാതാളം വരേക്ക് താളടിയാകും; നിന്നേത്തിൽ നടന്തെ അരിശുകമാനെ കാരിയങ്കാട് ചോതോമിൽ നടന്തിരുന്തതായപ്പെ അത് ഇപ്പണും ഉറപ്പോടെ നിലെ നിപ്പനായെ.
ശതാതിപനുക്കും ഏശുവെ കാവൽ കാത്തു നുണ്ണെ പടയാളികേക്കും അങ്ക് നടന്തെ പൂമി കുലുക്കമും നടമായെ കാരിയങ്കാടാം കണ്ടവോളെ ചരിയാനത്തിൽ അരണ്ട് “മെച്ചക്കമാ ചെൻ തെയ്വ മകൻതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ നശരത്ത് ഒണ്ണാൽ ഇരാതെ ശെബുലൂനിലേം നപ്ത്താലീലേം എല്ലയാനെ കെലീലാ തേക്കമരികിലെ പട്ടണമാനെ കവർന്നകൂമിൽ പോയിരുന്തെ.
ഏശു വള്ളത്തിലോറി തേക്കത്തുക്ക് ഇക്കറോടൊള്ളെ ഉടയാ പട്ടണത്തുക്ക് തിരുമ്പി വന്തെ.
ഏശു ഇകനെ ഉശിരെ വുട്ടതെ കണ്ടു നുണ്ണെ ശതാതിപൻ എന്തെ ചൊല്ലിയതൊണ്ണാ, “മെച്ചക്കമാ ചെൻ തെയ്വ മകൻതാൻ.”
ചിലനാ ഓഞ്ച് ഏശു കവർന്നകൂം ഒണ്ണെ ഇടത്തുക്ക് തിരുമ്പി വന്തെ; ഇം ചേതി കൂറാ ഒത്തേ വെളിവായെ.
അവറെ പവുലോശെ കകിറിൽ വരിഞ്ച് കെട്ടിയവോളെ കിട്ടെ നുണ്ണെ ശതാതിപൻകാക്ക് പവുലോശ്, കൂട്ടമിട്ട് കുത്തക്കാറനീ ഒൺ കാണാതെ ഒരു റോമാക്കാറനെ ചാട്ടവാറിൽ അടിക്കിനത് ചരിയീ? ഒൺ കേട്ടെ.
പവുലോശ് ശതാതിപരുകാട്ടിൽ ഒരാളെ വുളിച്ചാപ്പിലെ, “ഇവ്വുളന്താരീക്ക് പടത്തലവൻകാക്ക് എന്തമോ ചൊൽകേക്കൊള്ളെ അതുനാലെ ഇവ്വുളന്താരിയെ അവൻകാക്ക് കൊണ്ടോൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ പടത്തലവൻ ഇരണ്ടു ശതാതിപരുകാടെ വുളിച്ചെടുത്താപ്പിലെ, “ഉണ്ണേക്ക് റാവ് ഒമ്പത് മണീക്ക് കയ്ശരിയാവുക്ക് പോകേക്ക് ഇരുനൂറു കാലാളാം അവറെ കൂട്ടത്തിൽ എളുവതു കുതിരെ പടയാളികളാം ഇരുനൂറു കുന്തക്കാറാളാം പയണപ്പടുത്തി നുറുത്ത്.
തെക്കോട് നുൺ കാത്ത് മെല്ലെ മെതുങ്കെ അടിച്ചുകിട്ടേ ഇരുന്തനാലെ തങ്കെ നിനച്ചവോലെ അങ്ക് പോയ് ചേന്തോകും ഒൺ നിനച്ചെ; അത്തുക്ക് അവറെ നങ്കൂരമെ മീത്തുക്ക് വലിച്ചെടുത്ത് അങ്ക് ഇരുന്ത് പോയെ. കിരേത്താ തുരുത്ത് കരയരുകേ താൻ അവറെ പോയത്.
അന്നേരം പവുലോശ് ശതാതിപൻകാക്കും പടയാളികകാക്കും ഇകനെ ചൊല്ലിയെ, “കപ്പലോട്ടിനവേരാ കപ്പലിൽ നാതവോയാ നിങ്കാക്ക് തപ്പിച്ച് പോവെ കൂടാത്ത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ ശതാതിപൻ പവുലോശെ കാപ്പോത്തോണുമൊൺ നിനച്ചാലെ അവറെ പടയാളികയെ വിലയ്ക്കെ. നീന്തുവെ തിക്കിനൊള്ളവൻ മിന്നേ തത്തി കരേകത്തുക്ക് നീന്തീം
ലുത്തെ ഓപ്പാവുക്ക് കിട്ടനാലെ പത്തിരോശ് അങ്ക് ഇരുക്കിനെ ഒണ്ണെ ചേതി ഓപ്പാവ്ല ശിശിയരുക്ക് കേൾവി പട്ടെ. “നീ വേമാ എങ്കകാക്കു വരോണും” ഒൺ ചൊല്ലിക്കൂട്ടി വരുകേക്ക് ഇരണ്ട് ചേതിക്കാറാളെ കടത്തിവുട്ടെ.