34 അത്തുക്ക് പട്ടണത്തിലെ മാനടവൻകാട് ഒത്തേ പുറപ്പെട്ട് ഏശൂവുകാക്ക് പോയെ; അവറെ അവനെ കണ്ടതും തങ്കെ കൂറാളെ വുട്ടുപോകാമീ ഒൺ കെഞ്ചി കേട്ടെ.
അവറെ ഇകനെ, “തെയ്വ മകനേ, എങ്കാക്കും നിനക്കും മത്തും എന്തൻ കാരിയം? നേരത്തുക്ക് മിന്നേ എങ്കളെ അലക്കശ്ശിക്കേക്ക് വന്തതീ?” ഒൺ കതറി ചരിയാനതാ വുളിച്ച് കേട്ടെ.
ഇതെ കണ്ടാലെ ശീമോൻ പത്തിരോശ് ഏശു കാലുക്ക് ബൂന്ത്, “കരുത്താവേ, ഏൻ പാപിയാനെ മനിശൻനാലെ നീ എന്ന വുട്ടെ പോകോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ ഏശുവെ കണ്ടവോളെ വലിയതാ വുളിച്ച് കാലുക്ക് ബൂന്ത്, “ഏശുവേ, വലിയവനാനെ തെയ്വ മകനേ, എനക്കും നിനക്കും മത്തും എന്തൻ കാരിയം? എന്നെ അലക്കശ്ശിയാതേൻ ഒൺ ഏൻ നിൻകാൽ ഇരക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവറകാൽ മാപ്പെ കേട്ട്, അവറളെ ഇരുട്ടറേൽ ഇരുന്ത് പുറത്തുക്ക് കുടത്താലെ ഇവ്വിടമെ വുട്ടു പോകോണുമേ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.