30 അവറെ ഇരുക്കിനാൻ നുൺ ഒരുത്തിനെ തുലേലായ് ഒരു വലിയെ കൂട്ടം പണ്ണികാട് മേഞ്ച് നടക്കുമെ.
ചുത്തമാനതെ നായ്കാട്ടുക്ക് കൊടാതേൻ; അതുകാട് തിരുമ്പി നിങ്കളെ നാശമാക്കേക്ക് വരും; നിങ്കകാലെ വിലയൊള്ളെ മുത്തുകാടെ പണ്ണീക്ക് മില്ലോട് ഇടുവാനുമില്ലെ; അതുകാട് കാലിൽ അതെ മെതിക്കേം ചെയ്യും.
അവറെ ഇകനെ, “തെയ്വ മകനേ, എങ്കാക്കും നിനക്കും മത്തും എന്തൻ കാരിയം? നേരത്തുക്ക് മിന്നേ എങ്കളെ അലക്കശ്ശിക്കേക്ക് വന്തതീ?” ഒൺ കതറി ചരിയാനതാ വുളിച്ച് കേട്ടെ.
മുനികാട് ഏശുവുകാക്ക്, “നീ എങ്കളെ മുടുക്കി വുടുക്കിനതൊണ്ണാ അം പണ്ണിക്കൂട്ടത്തുക്ക് മുടുക്കി വുടുക്കാമീ?” ഒൺ കെഞ്ചി കേട്ടെ.
അന്നേരം മലഞ്ചെരുവിൽ ഒരു വലിയെ കൂട്ടം പണ്ണികാട് മേഞ്ച് നടക്കുമെ.
അവ്വോളെ അങ്കിളെ മേട്ടരുകിൽ ഒരു വലിയെ കൂട്ടം പണ്ണികാട് മേഞ്ച് നടക്കുമെ. “അത്തുകാട്ടിൽ ഓറുകേക്ക് എങ്കാക്ക് അനുമതിയെ തരോണുമെ” ഒൺ അതുകാട് ഏശുവുകാൽ കെഞ്ചി കേട്ടെ. അത്തുക്ക് അവൻ അന്താൻ ഒൺ അനുമതിയാം കൊടുത്തെ.