26 അവൻ അവറകാക്ക്, “നമ്പിക്കേൽ കുറവൊള്ളവേരാളേ, നിങ്കെ ഇപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ അരളിനത് എന്തുക്ക്” ഒൺ കേട്ടോഞ്ച് എന്തി കാത്താം തേക്കമാം “അടങ്ക്” ഒൺ തിട്ടമിട്ടെ; അകനെ അത് അലാതിയാ നുണ്ണെ.
അവറെ എന്തെ ചൊന്നതൊൺ ഏശുവുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായാലെ അവറകാക്ക് കേട്ടത്, “നിങ്കെ ഇത്തിനേം നമ്പിക്കെ നാത്തവേരായീ? അപ്പമെ കുടകാപ്പോയനാലെ അക്കുമിക്കും ഏയിലെ കെട്ടിനത് എന്തുക്ക്?
ഏശു അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ നമ്പിക്കേലെ കുറവുനാലതാൻ; കടുകു മണീലത്തിനെ നമ്പിക്കെ നിങ്കാക്കിരുന്താ ഇം മലേകാൽ ഇവുടെ നുൺ അക്ക് തള്ളി നീങ്ക് ഒൺ ചൊല്ലിയാ അത് നീങ്കും; നിങ്കാക്ക് ഒണ്ണും മുടിയാതിരാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
ഉണ്ണേക്ക് ഇരുക്കിനതും നാളെ തീയിൽ വെന്ത് കരിഞ്ചുപോനതുമാനെ പുല്ലുകാടെ തെയ്വം ഇകനെ ഇപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ ചന്തമായ് കോലമേത്തിനതൊണ്ണാ, നമ്പിക്കേൽ കുറവൊള്ളവേരാളേ, അവൻ നിങ്കളെ എപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ കോലമേത്തും.
അമ്പോളെ അവറയെല്ലാം അരിശുകപ്പട്ട്, “ചെൻ ആര്? കാത്തും അലേം കൂടി ചെൻ ചൊല്ലെ കോക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ബുറീനെ ഇര്; അവനെ വുട്ടുപോ” ഒൺ തിട്ടമിട്ടവോളെ മുനി അവനെ മാനടവൻകാട്ടുക്ക് നടുവെ തള്ളി ഇട്ട് അമ്പാളുക്ക് നാശമൊണ്ണും ചെയ്യാതെ അവനെ വുട്ടുപോയെ.
ഒണ്ണിരുന്താലും തെയ്വം വാക്കെ ചൊല്ലിയത് നടപ്പനോ ഇല്ലയോ ഒൺ അവൻ ശന്തേകപ്പട്ടതില്ലെ.
അവൻ കയ്യിൽ തുറന്ത് ഇരുക്കിനതാനെ ഒരു ചുറിയെ പൊത്തകമും ഒണ്ടായെ. അവൻ ഉടയാ വലങ്കാലെ കടലുക്കും ഇടങ്കാലെ കരേക്കും വച്ചെ.