24 പെട്ടൊൺ തേക്കത്തിൽ വൻ കാത്ത് അടിക്കുകേം വള്ളം മുങ്കുവേക്കുമായെ; ഒണ്ണാ ഏശു അത്തിൽ കിടന്ത് ഉറങ്കുമെ.
ഏശു ഒരു വള്ളത്തിൽ ഓറിയെവോളെ ശിശിയരും അവൻ കൂട്ടത്തിൽ പോയെ.
ശിശിയര് അവൻകാക്ക് പോയ്, “കരുത്താവേ, എങ്കളെ കാപ്പാത്തോണുമേ; എങ്കെ തണ്ണീൽ മുയ്ങ്കി നാശമാകേക്കാനെ” ഒൺ ചൊല്ലി അവനെ അയപ്പിയെ.
അകനെ മില്ലോട്ടുക്ക് പോയവോളെ ഏശു ഉറയ്ങ്കേയെ. അന്നേരം തേക്കത്തിൽ വൻ കാത്ത് അടിക്കുകേം അവറെ വള്ളത്തിൽ തണ്ണി നുറേകേം അവറെ ചരിയാനെ ചിക്കേൽ എമ്പടുകേം ചെയ്യെ.
“നിങ്കളെ ചൊല്ലി നിനയ്ക്കിനവോളെ ഏൻ അങ്ക് നാപ്പോയനാലെ പിരിയമടേനെ; എന്തൊണ്ണാ നിങ്കാക്ക് നമ്പുകേക്ക് ആകുമില്ലെ; നങ്കെ അവൻകാക്ക് പോകാം” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.