20 ഏശു അവൻകാക്ക്, “കുറുനരികാട്ടുക്ക് അളേം വാനത്തിലെ പയ്ക്കികാട്ടുക്ക് കൂടും ഒണ്ട്; മനിശൻ മകനാനെ എനക്ക് കിടപ്പകൂടി ഇടം നാത്തെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ആരൊണ്ണാലും മനിശൻ മകനുക്ക് എതിരാ കുത്തമെ ചൊല്ലിയാ അത്തുക്ക് അവനുക്ക് മന്നിപ്പ് കിടയ്ക്കും; തെയ്വ ആത്തുമാവുക്ക് എതിരാ കുത്തമെ ചൊല്ലിയാ ഇം ഉലകത്തിലും വരുകേക്കൊള്ളത്തിലും അവനുക്ക് മന്നിപ്പ് കിടയാത്ത്.”
പലകപ്പാട്ടുകാറൻ ഓനായ് എന്നാ കടലിലെ വൻ മീൻ വകുത്തിൽ മൂണ് റാവും മൂണ് പകലും കിടന്തതുവോലെ മനിശൻ മകനാനെ ഏനും മൂണുറാവും മൂണ് പകലും പൂമിയകത്തിൽ ഇരുക്കും.
അതുനാലെ മനിശൻ മകനാനെ ഏൻ ശബത്തുക്കും കരുത്താവുതാൻ.”
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാക്ക്, “നല്ലെ വിത്തെ വിതച്ചെ മനിശൻ എന്നത് മനിശൻ മകൻതാൻ.
ഏശു കയ്ശരിയാ പിലിപ്പിയെ ഒണ്ണെ ഇടത്തക്കു വന്തോഞ്ച് ഉടയാ ശിശിയരുകാട്ടുകാൽ “മനിശൻ മകനാനെ ഏൻ ആരൊൺനേ മാനടവൻകാട് ചൊന്നത്?” ഒൺ കേട്ടെ.
മനിശൻ മകൻ ഉടയാ തന്താര് മകത്തത്തിൽ ഉടയാ തൂതരും മത്തും വരും; അന്നേരം ഒവ്വൊരാക്കും ഉടവനുടവൻ ചെയ്തീക്ക് തകുന്തെ കൂലി കിടയ്ക്കും.
അവറെ മീത്തിലെ മലേൽ നുൺ ഉറങ്കി വന്തവോളെ ഏശു അവറകാൽ, “മനിശൻ മകൻ ചത്തവേരാ ഇടേൽ ഇരുന്ത് ഉശിരോറി എന്തി വരിനതുവരേക്ക് ഇം വെളിപ്പാടെ ആരുകാലും ചൊൽവാനില്ലെ” ഒൺ കൽപ്പനയിട്ടെ.
ഏശു അവറകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, “എല്ലാതാം പുതുവനാക്കിനെ കാലത്തിൽ മനിശൻ മകൻ ഉടയാ മകത്തമാനെ കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുക്കിനവോളെ എനക്ക് പുറകോടേ വന്തെ നിങ്കെ പന്നണ്ടാളും കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുന്ത് ഇശ്രവേലിലെ പന്നണ്ട് വർളാടാം നായം നടത്തുകേം ചെയ്യും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചത്തിയമാ ചൊന്നെ.
തിശനാതെ പാപമെ ചെയ്നടക്കിനെ ഇക്കാലത്തിൽ ആരൊണ്ണാലും എന്നാം എൻ വശനങ്കാടാം നിനച്ച് വെക്കപ്പട്ടാ, മീത് ഇരുക്കിനെ എൻ തകപ്പൻ അതികാരത്തോടേം ചക്കിതിയോടേം ചുത്തമാനെ തൂതരും മത്തും വരും. അവ്വോളെ മനിശനായ് വന്തെ ഏനും അവറളെ നിനച്ച് വെക്കമെ നിനയ്ക്കും.”
മനിശരുകാട്ടുക്ക് മില്ലോട് എന്നെ ആരൊണ്ണാലും ഏത്തു ചൊല്ലിയാ അവനാം തെയ്വ തൂതരുക്ക് മില്ലോട് മനിശൻ മകനാനെ ഏനും ഏത്തു ചൊല്ലും.
ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊന്നത് അവൻ പുടീയൊൺ അവറാത്തുക്ക് നായമെ നടത്തി കൊടുക്കും. ഒണ്ണാ മനിശൻ മകനാനെ ഏൻ പൂമീക്ക് വരിനവോളെ എൻകാൽ നമ്പിക്കയോടെ ഇരുക്കിനവേരാളെ കാണുമീ?” ഒൺ ഏശു കേട്ടെ.
അത്തുക്ക് നിങ്കാക്കൊള്ളെ അടകാളം എന്തൊണ്ണാ തുണീൽ തിരച്ച് പുൽ തൊട്ടീൽ കിടത്തി ഇരുക്കിനെ ഒരു പുള്ളെ നിങ്കെ കാണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പുടീയൊൺ അവറെ പോയ് ഓശേപ്പാം മറിയാവാം പുൽ തൊട്ടീൽ കിടക്കിനെ പുള്ളയാം കണ്ടെ.
അകനെ അവെ മുതെ പുള്ളയാനെ ഒരു ആൺ പുള്ളയെ പെത്തെ. അം പുള്ളെ കിടത്തുകേക്ക് ചാവാടീൽ ഇടം നാപ്പോയനാലെ പുള്ളയെ ചീലേൽ ചുത്തി പുൽ തൊട്ടീൽ കിടത്തിയെ.
അതുനാലെ വരുകേക്കിരുക്കിനെ ഇം കാരിയങ്കാട്ടിൽ നുണ്ണും തപ്പിച്ചോകേക്കും മനിശനായ് വന്തെ തെയ്വ മകനുക്ക് മില്ലോട് നിക്കേക്കൊള്ളെ തിരാണി കിടപ്പേക്കുചൂട്ടി വായാതികിട്ട് എപ്പണും കെവുനമാ ഇരിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
കെരോതാവു കണക്കെ പിള്ളയാനെ കൂശ്ശാവ് എന്നാ പെൺ ഓകന്നാവും ശൂശന്നാവും വോറേ കനേകം പെണ്ണാകാടും അം കൂട്ടത്തിൽ ഒണ്ടായെ. ചേരയെല്ലാം ഉടവുറെ മുതലെ എടുത്ത് ഏശുവുക്കും ശിശിയരുക്കും പമ്പുലമെ ചെയ് വന്തവേരാതാൻ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “കുറുനരികാട്ടുക്ക് അളേം വാനത്തിലെ പയ്ക്കികാട്ടുക്ക് കൂടും ഒണ്ട്; ഒണ്ണാ മനിശൻ മകനാനെ എനക്ക് കിടപ്പകൂടി ഇടം നാത്തെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നേം അവൻ ചൊല്ലിയത്, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നത്, മേലോകം തുറന്ത് ഇരുക്കിനതും തെയ്വ തൂതരുകാട് മനിശൻ മകൻകാക്ക് ഓറുകേം ഉറങ്കുകേം ചെയ്യിനതാം നിങ്കെ കാണും.”
അന്നേരം മാനടവൻകാട് അവൻകാക്ക്, കിരിശ്ത്തു എണ്ണേക്കും ഉശിരോടിരുക്കും ഒൺതാൻ എങ്കെ നായപുറമാണത്തിൽ നുൺ വാശിച്ച് കേട്ട് ഇരുക്കിനത്; അകനയൊണ്ണാ മനിശൻ മകൻ ഉശിരോറി എന്തോണും ഒൺ ചൊൽകേക്ക് നിനക്ക് എകനെ മുടിയും? ആരുനേ മനിശൻ മകൻ? ഒൺ കേട്ടെ.
അവൻ പോയോഞ്ച് ഏശു അവറകാൽ, “ഇപ്പെ മനിശൻ മകൻ മകത്തപ്പട്ടിരുക്കിനെ; തെയ്വമും അവനിൽ മകത്തപ്പട്ടിരുക്കിനെ.
മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കി വന്തവനാനെ മനിശൻ മകൻ അല്ലാതെ ആരും മേലോകത്തുക്ക് ഓറി പോയതില്ലെ.
മണൽ പെത്താരത്തിൽ മോശെ പാമ്പെ പൊയ്ക്കതുവോലെ മനിശൻ മകനാം പൊക്കോണും.
“നശിച്ച് കെട്ട് പോനെ തീനുക്കില്ലെ എണ്ണേക്കുമൊള്ളെ ഉശിരു വരേക്കും നിലെ നുറുത്തിനെ തീനുക്കൂച്ചൂട്ടി കറുമം അടയോണും; അതെ മനിശൻ മകൻ നിങ്കാക്ക് തരും. അവനുക്ക് തകപ്പനാനെ തെയ്വം അതികാരമെ കൊടുത്തു നീമിച്ചിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാക്ക്, “ചത്തിയമാ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ നിങ്കെ മനിശൻ മകനിലെ കറിയെ തിന്നാതേം അവൻ ഇലത്തമെ കുടിയാതേം ഇരുന്താ നിങ്കളിൽ ഉശിരു ഒണ്ടാകാത്ത്.
“മനിശെ മകൻ മിന്നേ ഇരുന്താനുക്കേ തിരുമ്പി ഓറി പോനതെ നിങ്കെ കണ്ടതൊണ്ണാ എന്തെ നിനയ്ക്കും?
“ഇതി മേലോകം തുറന്ത് ഇരുക്കിനതാം മനിശൻ മകൻ തെയ്വത്തുക്ക് വലത്തക്കോട് നിക്കിനതാം ഏൻ കാണെ”
നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ ഇരക്കം എന്തൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ? അപ്പുറാണികയായിരുന്തെ നിങ്കളെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരം ഒള്ളവേരായാക്കേക്കുചൂട്ടി ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമൊള്ളവനാനെ അവൻ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി അപ്പുറാണിയായെ.