15 അവൻ അവെ കയ്യെ പുടിച്ചെ; അമ്പോളയേ അപ്പിണുക്ക് നോവ് വുട്ടുമാറിയെ; അവെ എന്തി അവനുക്ക് പമ്പുലമെ ചെയ്യെ.
നോയാളികളെ അവൻ തുണീലെ തൊങ്കലെ ഒണ്ണാലും തൊടെ വയ്ക്കോണും ഒൺ കെഞ്ചി കേട്ടെ. അകനെ തൊട്ടവേരാക്കെല്ലാം ചുകമും കിടച്ചെ.
ഏശുവുക്ക് അവറകാൽ മനശിരക്കമൊണ്ടായ് അവറെ കണ്ണെ തൊട്ടെ; അപ്പണേ അവറാത്തുക്ക് പാരുവെ കിടച്ചെ; അവറെ അവനുക്ക് പുറകോടേ പോയെ.
ഏശു പത്തിരോശ് കൂരേക്ക് വന്തവോളെ അവൻ തമാമി നോവ് പുടിച്ച് കിടക്കുമതെ കണ്ടെ.
അന്തിയോടായവോളെ മുനി പുടിച്ചെ കനേമാളുകളെ ഏശുവുകാക്ക് കുടത്തെ; അവൻ ചൊല്ലിയവോളെ മുനികാട് വുട്ടുപോകേം നോയാളികെ മുച്ചൂട്ടുക്കും ചുകം കിടയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ.
ഏശു കയ്യെ നീട്ടി അവനെ തൊട്ട്, “എനക്ക് മനശൊള്ളെ; നീ ചുത്തമൊള്ളവനാക്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അപ്പണേ കട്ടച്ചീക്ക് മാറി ചുത്തമായെ.
പന്നണ്ട് വരിയമായ് കിടത്തെ നോയ്നാലെ വരുത്തമായിരുന്തെ ഒരു പെൺമ്പുള്ളെ ഏശുവുക്ക് പുറകോടേ പോയ് അവൻ തുണീലെ തൊങ്കലെ തൊട്ടെ.
പിന്നെ ഏശു അവറെ കണ്ണെ തൊട്ട്, “നിങ്കെ നമ്പിക്കവോലെ നിങ്കാക്കാകട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് പുറകോട് ഏശുവും ശിശിയരും എകൂതാ പള്ളീൽ നുൺ ഉറയ്ങ്കി ആക്കോവും ഓകന്നാനും മത്തും അന്തിരയോശും ശീമോൻലാം കൂരേക്ക് വന്തെ.
അവനുക്ക് മനശിരക്കമൊണ്ടായ്, “എനക്ക് മനശൊള്ളെ” ഒൺ ചൊല്ലി അവനെ തൊട്ടതും കട്ടച്ചീക്ക് മാറി ചുത്തമായെ.
ഒണ്ണാ ഏശു അവെ കയ്യെ പുടിച്ചാലെ “കുഞ്ചി പുള്ളേ, എന്തിയേ” ഒൺ വലിയതാ ചൊല്ലിയെ.