13 പിന്നെ ഏശു ശതാതിപൻകാക്ക്, “നീ കൂരേക്ക് പോ, നിൻ നമ്പിക്കവോലെ നിനക്ക് വരട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അമ്പോളയേ അവൻ പണ്ണക്കാറനുക്ക് ചുകം കിടച്ചോകും.
അത്തുക്ക് ഏശു അവേകാക്ക്, “പെൺമ്പുള്ളേ, നിൻ നമ്പിക്കെ ചരിയാനത്; നിൻ പിരിയമ്പോലെ നിനക്കാകട്ടെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ. അന്നേരം ഇരുന്ത് അപ്പിൺ മകേക്ക് ചുകം കിടച്ചെ.
ഏശു അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ നമ്പിക്കേലെ കുറവുനാലതാൻ; കടുകു മണീലത്തിനെ നമ്പിക്കെ നിങ്കാക്കിരുന്താ ഇം മലേകാൽ ഇവുടെ നുൺ അക്ക് തള്ളി നീങ്ക് ഒൺ ചൊല്ലിയാ അത് നീങ്കും; നിങ്കാക്ക് ഒണ്ണും മുടിയാതിരാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
ഏശു അവൻകാൽ, “ഇങ്കെ നോക്ക്, ഇതെ ആരുകാലും ചൊൽവാനില്ലെ; ഒണ്ണാ തെയ്വ ആലയത്തിലെ പൂയാരീകാൽ നിന്നമേ കാട്ടി, നോയ് മാറിയേയതൊണ്ണെ അടകാളത്തുക്ക് മോശെ ചൊല്ലിയെ പുറമാണംവോലെ കാണിയ്ക്കേ കൊടിൻ.”
ഏശു തിരുമ്പി നോയ്ക്കി അപ്പിണെ കണ്ടവോളെ, “മകളേ, പേടിയാതെ ഇര്; നീ നമ്പിയനാലെ നിനക്ക് ചുകമെ കിടച്ചിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അപ്പണേ അവേക്ക് ചുകം കിടച്ചെ.
“ഇകനെ നീ ചൊല്ലിയെ പേച്ചുനാലെ നിൻ മകയേത്തിലെ മുനി വുട്ടു മണ്ടിയേയെ; അതുനാലെ നീ കൂറാക്ക് തിരുമ്പി മണ്ട്” ഒൺ ഏശു ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ചെയ്വെ കൂടുമീ ഒണ്ണീ? നമ്പിക്കെ ഇരുക്കിനവൻനാലെ എല്ലാം നടക്കും.”
ഏശു അവൻകാക്ക്, “നീ മണ്ട്; നിൻ മകൻ ഉശിരോടെ ഇരുക്കിനെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ. ഇതെ കണ്ടോൺ അം മനിശൻ നമ്പി തിരുമ്പി പോയെ.