11 “കനേംവേരാ കിശക്കോട് നുണ്ണും പടിണാറുകോട് നുണ്ണും വന്ത് അബുറാകാമും ഇശകാക്കും ആക്കോവും മത്തും തെയ്വ രാച്ചത്തിലെ പന്തീൽ ഇരുക്കും.
“നിച്ചമാ അവൻ വന്ത് അം കുണം നാത്തവേരാളെ വൻവിനേൽ അകപ്പടുത്തി കൊണ്ണൊറിയുകേം തക്കെ നേരത്തിൽ പാട്ടമെ കൊടുക്കിനെ വോറേ പാട്ടക്കാറാക്ക് തോട്ടമെ കൊടുക്കേം ചെയ്യും” ഒൺ അവറെ അവൻകാക്ക് വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ ഉടയാ തൂതരുകാടെ കാകളെ ചത്തത്തോടെ കടത്തി വുടുക്കും. അവറെ അവനുക്കുചൂട്ടി പുറിച്ചെടുത്തവേരാളെ ഉലകത്തിലെ ഒരത്തത്തിലിരുന്ത് ഇനിയോര് അത്തം വരേക്ക് നാലുകോട്ടിൽ നുണ്ണും കൂട്ടി എടുക്കും.
“തെയ്വ രാച്ചം നിങ്കാക്ക് കിട്ടെ വന്തേയനാലെ നിങ്കെ ചെയ്നടക്കിനെ പാപമെ വുട്ടൊറിഞ്ച് മനം തിരുമ്പോണും” ഒൺ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
ഏശു ഇതെ കേട്ട് അരിശുകപ്പട്ടാലെ തനക്ക് പുറകോടേ വന്തെ മാനടവൻകാക്ക്, “ഇശ്രവേൽ മാനടവനിലെ ഒരാളിൽ കൂടി ഇപ്പേരുപ്പട്ടെ നമ്പിക്കയെ ഏൻ കണ്ടിരുക്കിനതേയില്ലെ ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചത്തിയമാ ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
എശമാനൻ വരിനവോളെ ഉശാരാ അയന്തിരുക്കിനെ വേലക്കാറൻ ഓകമൊള്ളാ; അവൻ അരേ കെട്ടി അവറളെ തീനുക്കിരുത്തുകേം, വന്തു അവറാത്തുക്കു ഏവലെ എടുക്കേം ചെയ്യുമൊണ്ണും ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ.
അം അപ്പുറാണിയാനെ മനിശൻ ചത്തവോളെ തെയ്വ തൂതരുകാട് വന്ത് അവനെ അബുറാകാമിലെ കൊടുക്കുക്ക് കൊണ്ടേയെ. അം പണക്കാറനാനെ മനിശനുമേ ചത്ത് ചാവെ മടേൽ പൂക്കുകേം ചെയ്യെ.
അവറെ അന്നിയെ പാശേൽ കുരവുടിനതാം തെയ്വമെ പാടി കുമിടെ വാങ്കിനതാം കേട്ടതും,
അവറെ ഇതെ കേട്ടതും ബുറീനെ ഇരുന്തെ. “എകൂതരല്ലാത്തെ എല്ലാ മനിശെ മാനടവനുക്കും എണ്ണെണ്ണേക്കുമാനെ നൽ പിശപ്പ് കിടയ്പ്പച്ചൂട്ടി മനം തിരുമ്പുകേക്കൊള്ളെ അവശിരം കിടച്ചേയതേ” ഒൺ ചൊല്ലി തെയ്വമെ പാടി കുമിടെ വായ്ങ്കെ.
“കിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പിക്കയാ നുണ്ണോകോണും ഒണ്ണും ചരിയാനത്തിൽ കറുമമാം തണ്ടനയാം ഏത്തുവേണം തെയ്വ രാച്ചത്തുക്ക് പോവെ” ഒണ്ണും പടിയ്ക്കെ വച്ച് ശിശിയരുക്ക് തയിരിയമെ കൊടുത്തെ.
അന്തിയോക്കിയാവുക്ക് തിരുമ്പി വന്താലെ നമ്പിക്കയാനവേരാളെ വുളിച്ചുകൂട്ടി തെയ്വം തങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് ചെയ്യെ അടകാളമാം അരിശുകമാം എകൂതരല്ലാത്തവേരാ തെയ്വത്തിൽ നമ്പിക്കെ വച്ച് വന്തതാം ചൊല്ലിയെ.
ചത്തവേരാ ഉശിരോറി എന്തിവരും ഒണ്ണത്തുക്കൊള്ളെ ഒരു ഉറപ്പായ് തെയ്വം കിരിശ്ത്തുവെ മുതെ ചാവിൽ നുൺ ഉശിരേത്തിയെ ഒണ്ണതുതാൻ ചത്തിയം.
കെട്ടെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ് നടക്കിനവൻ തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ പോകാത്ത് ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ? നിങ്കളമേ ചതിവെ ചെയ്യാതേൻ; മുറേ വുട്ടു നടക്കിനവേരാ, ചിലേ കുമുടിനവേരാ, എടാൺ എടുപെൺ കിടന്ത് നടക്കിനവേരാ, ആണാ ആണാകാലും മത്തും പെണ്ണാ പെണ്ണാളും മത്തും കിടക്കിനെ കെട്ടെ പളക്കക്കാറാ,
തെയ്വത്തിലെ നല്ലെ ചേതിനാലെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാ എകൂതര് കൂട്ടത്തിൽ അവകാശികയാനതും ഒരു ഉടമ്പിലെ ഏത്തുകാടുവോലെ കിരിശ്ത്തു ഏശു കൊടുത്തെ വാക്കുക്ക് പങ്കാളികയായിരുക്കിനതും താൻ അം മറുമം.
അത്തിൽ എകൂതനൊണ്ണോ എകൂതനല്ലാത്തവനൊണ്ണോ, പരിച്ചേതനെ ഏത്താ ഒണ്ണോ പരിച്ചേതനെ ഏലാത്താ ഒണ്ണോ, രോശമൊള്ളായൊണ്ണോ രോശം നാത്തായൊണ്ണോ, അടിമെ ഒണ്ണോ വുടുതൽ കിടച്ചാ ഒണ്ണോ ഇല്ലെ; കിരിശ്ത്തുതാൻ എല്ലാരേത്തിലും എല്ലാമാനത്.
ഇതെല്ലാം തെയ്വം നീതിയോടെ നായം വിതിക്കും ഒണ്ണത്തുക്ക് തെളിവാനെ. അകനെ നിങ്കളെ കറുമമടേകേക്ക് ഇടയാക്കിനെ തെയ്വ രാച്ചത്തുക്ക് നിങ്കെ ഓയ്ക്കമാനവേരാളുമാകും.
ആശേർ വർളാട്ടിൽ നുൺ പന്നണ്ടായിരം; നപ്ത്താലി വർളാട്ടിൽ നുൺ പന്നണ്ടായിരം; മനശ്ശെ വർളാട്ടിൽ നുൺ പന്നണ്ടായിരം;