1 ഏശു മലേൽ നുൺ ഉറയ്ങ്കി വന്തവോളെ കന്നയായ് മാനടവൻകാട് അവനുക്ക് പുറകോടേ പോയെ.
ഏശുവുക്ക് അതെ തിക്കിലൊണ്ടായതും അങ്കവുട്ടു പോയെ; കനേമാളുകെ അവനുക്ക് പുറകോടേ പോയെ; നോയാളികേക്ക് ചുകമെ കൊടുക്കുകേം,
കനേം ആളുകെ അവൻകാക്ക് വരുകേം ഉടവുറെ കൂട്ടത്തിൽ മൊണ്ടികളാം കുരുടരാം ചെകിടരാം കൂനരാം വോറേ കനേം നോയാളികളാം അവൻ കാൽകാൽ കുടത്ത് കിടത്തിയെ; അവൻ അവറാത്തുക്ക് ചുകമാം കൊടുത്തെ.
കനേം മാനടവൻകാട് അവനുക്ക് പുറകോടേ പോയെ; അവൻ അവറാത്തുക്ക് അങ്ക് വച്ച് ചുകമാം കൊടുത്തെ.
അവറെ എരീകോവിൽ ഇരുന്ത് പോയവോളെ കനേം മാനടവൻകാട് അവനുക്ക് പുറകോടേ പോയെ.
കെലീലാവിൽ നുണ്ണും തെക്കപ്പൊലി, എരുശലേം, എകൂതിയാ, ഓർത്താനുക്ക് അക്കറോടു നുണ്ണുമൊള്ളെ ആൾകന്നെ അവനുക്ക് പുറകോടേ പോയെ.
അവൻ മതപണ്ടിതര് വോലെ നാത്തെ അതികാരമായ് താൻ പടിയ്ക്കെ വച്ചത്.
തനക്ക് ചുത്തുകോടും മാനടവൻകാട് വന്തു കൂടിനതെ ഏശു കണ്ടാലെ, “തേക്കത്തുക്ക് അക്കറോട്ടുക്ക് പോകാം” ഒൺ ഉടയാ ശിശിയരുകാക്ക് കൽപ്പനയിട്ടെ.
അമ്പോളെ കട്ടച്ചീക്ക് പുടിച്ചെ ഒരു മനിശൻ ഏശൂവുകാക്ക് വന്ത് അവനുക്ക് മില്ലോട് നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് കുമിടെ വായ്ങ്കി, “കരുത്താവേ, നിനക്ക് മനശിരുന്താ എന്നെ ചുകമാക്കേക്ക് മുടിയും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു ശിശിയരും മത്തും കെലീലാ തേക്കത്തുകാൽ വന്തെ; അന്നേരം വലിയെ ഒരു ആൾ കൂട്ടം കെലീലേൽ നുണ്ണും എകൂതിയാവിൽ നുണ്ണും
ഒണ്ണാ ഏശുവെ ചൊല്ലിയൊള്ളെ ചേതി അങ്ക് ഒത്തേ പരന്ത് കനേകം മാനടവൻകാട് വശനമെ കോപ്പേക്കും ചുകം കിടയ്പ്പേക്കും അവൻകാക്ക് വന്തുചേന്തെ.