21 എന്നെ കരുത്താവേ, കരുത്താവേ, ഒൺ വുളിക്കിനെ എല്ലാരും നാത്തെ, മേലോകത്തിലെ എൻ തകപ്പൻ പിരിയമെ ചെയ്യിനവൻതാൻ തെയ്വ രാച്ചത്തുക്ക് പോനത്.
മേലോകത്തിലെ എൻ തകപ്പൻ പിരിയമെ ചെയ്യിനവൻ ആരോ അവറതാൻ എൻ തങ്കമാരും തമ്പീം തള്ളേമാനത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവൻകാക്ക്, “അന്താൻ, ഓനായ് മകനാനെ ശീമോനേ, നീ ഓകമൊള്ളാ; എന്തൊണ്ണാ ഇം ചത്തിയം നിനക്ക് വെളിപ്പട്ടത് മനിശെ മാൻചാതീൽ നുൺ നാത്തെ, മേലോകത്തിലെ എൻ തകപ്പൻതാൻ നിനക്ക് ഇതെ തിരിത്തിരമായ്ക്കി തന്തത്.
നിങ്കെ ഇം ചുറിയവേരാളിൽ ഒരാളെ വിലനാത്തവനായ് കാണാതിരുപ്പേക്ക് നോയ്ക്കോകോണും.
പൂമീൽ വച്ച് നിങ്കളിൽ ഇരണ്ടാ കോക്കിനെ ഏളെ കാരിയത്തിലും ഒത്തുമയാ ചേന്ത് വന്താ അത് മേലോകത്തിലെ എൻ തകപ്പൻ കയ്യിൽ ഇരുന്ത് നിങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കും;
അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ തിരുമ്പി കുശന്തെ പുള്ളകാടുവോലെ ആകാതിരുന്താ ഒരുനാളും മേലോകത്തിൽ കടകാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
നിങ്കെ ആരുകാലൊണ്ണാലും ഇതയത്തോടെ മന്നിയാതിരുന്താ രാശാവ് ചെയ്യവോലെ മേലോകത്തിലെ എൻ തകപ്പൻ നിങ്കകാക്കും ചെയ്യും.”
ഏൻ പിന്നേം ചൊന്നത്, ‘കനേം ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ ഒള്ളാ തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ കടക്കിനതക്കാട്ടി ഒട്ടകം ഊയിലെ തൊളെ വശീക്ക് കടന്തു പോനതുതാൻ എളുപ്പം.’”
അതുനാലെ പുത്തിനാത്തെ ഉളന്താരിച്ചിയേര് എണ്ണെ വാങ്കുവേക്ക് പോയെ; അവറെ വാങ്കുവേക്ക് പോയെ തന്നിക്കാട് മണവാളൻ വന്തെ; ഒരിയ്ങ്കിരുന്തവേരാ അവൻ കൂട്ടത്തിൽ കലിയാണെ വിരുന്തുക്കു പോയ് വാതലെ അടയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ.
അത്തുക്ക് എശമാനൻ, “അന്താൻ, നല്ലവനും നമ്പിക്കെ ഒള്ളവനുമാനെ പണ്ണക്കാറനേ, നീ ചുറിയെ കാരിയത്തുക്ക് നമ്പിക്കെ ഒള്ളവനായ് ഇരുന്തനാലെ ഏൻ നിന്നെ വൻ കാരിയത്തുക്ക് കങ്കാണിയാക്കും; നീ അകത്തിൽ വന്ത് എൻ പിരിയത്തിൽ പങ്കാളിയാനിൻ” ഒൺ അവൻകാക്കു ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ അവൻ ഒരുത്തിനെ മില്ലോട്ടുക്ക് പോയ് കമുന്തു ബൂന്ത്, “എൻ തകപ്പനേ, ആയാ ഇം കറുമമെ എൻകാൽനുൺ മാത്തോണുമേ; ഒണ്ണിരുന്താലും എൻ ആശവോലെ നാത്തെ, നിൻ ആശവോലെ നടക്കട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലി വായാതിയെ.
ഏശു പുറകോടും പോയാലെ, “എൻ തകപ്പനേ, ഇം കറുമത്തിലെ കോപ്പീ ഏൻ കയ്യേലാതെ അത് നീങ്കുവെ കൂടാത്തൊണ്ണാ, നിൻ പിരിയംവോലെ നടക്കട്ടെ” ഒൺ വായാതിയെ.
“തെയ്വത്തിലെ പിരിയമെ ചെയ്യിനവൻ ആരോ അവറതാൻ എൻ തള്ളേം തമ്പിയേരും പെയ്ങ്കാമാരും.”
നിൻ കൺ നിന്നെ പാപമെ ചെയ്യെ വയ്ക്കിനതൊണ്ണാ അതെ തുരുവി ഒറിഞ്ചാകോണും. ഇരണ്ടു കൺ ഒള്ളാളായ് തീ നരകത്തുക്ക് ബൂശിനതക്കാട്ടി ഒത്തക്കണ്ണനായ് തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ കടക്കിനത് നിനക്ക് നല്ലത്.
അത്തുക്ക് അവൻ ചൊല്ലിയത്, “ഇല്ലെ, തെയ്വ വശനമെ കേട്ട് അത്തിലെ ചൊൽപ്പടീക്ക് നടക്കുകേം ചെയ്യിനവേരാതാൻ ഓകമൊള്ളവേരാ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
കൂര ഉടയാ എന്തി വാതലെ അടച്ചോഞ്ചി നിങ്കെ പുറത്തോട് നുൺ, ‘എശമാനനേ, വാതലെ തുറന്ത് തരോണുമെ’ ഒൺ ചൊല്ലി വാതലുക്ക് അടിക്കിനവോളെ, ‘നിങ്കെ ഏടനുൺ വന്തതൊൺ എനക്ക് തിക്കിലെ’ ഒൺ അവൻ വതിലെ ചൊല്ലും.
കനേം ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ ഒള്ളാ തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ കടക്കിനതക്കാട്ടി ഒട്ടകം ഊയിലെ തുളെ വശീക്ക് കടന്തു പോനതുതാൻ എളുപ്പം” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
എന്നെ കരുത്താവേ, കരുത്താവേ, ഒൺ നിങ്കെ വുളിക്കുകേം ഏൻ ചൊന്നതെ പാലിയാതെ ഇരുക്കുകേം ചെയ്യിനത് എന്തുക്ക്?
നിങ്കാക്ക് എന്നെ മെച്ചക്കമാ തിക്കിനൊണ്ടായതായപ്പെ എൻ തകപ്പനാം തിക്കിലൊണ്ടാവനായെ; ഇപ്പെ ഇരുന്ത് നിങ്കാക്ക് അമ്പാളെ തിക്കിലൊണ്ടാകേം നിങ്കെ കാൺങ്കേം ചെയ്യിനെ.”
എൻകാക്ക് വുറോതമായ് ഇരുക്കിനവൻ എൻ തകപ്പൻകാക്കും വുറോതമായ് ഇരുക്കിനെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ചത്തിയമാ ഏൻ നിൻകാക്ക് ചൊന്നെ, തണ്ണീൽ നുണ്ണും ആത്തുമാവിൽ നുണ്ണും പുറകാതവോയെ ആരുക്കും തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ കടപ്പേക്ക് മുടിയാത്ത്.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറാത്തുകാൽ, “എൻ തകപ്പൻ ഉണ്ണേക്ക് വരേക്കും ഉടയാ വേലെ ചെയ്കിട്ടിരുക്കിനെ; ഏനും വേലേ ചെയ്കിട്ടിരുക്കിനെ.”
മകനെ കണ്ട് അവനെ നമ്പുനെ എല്ലാരുക്കും എണ്ണണ്ണേക്കുമൊള്ളെ ഉശിര് കിടയ്ക്കോണും ഒൺതാൻ എൻ തകപ്പനിലെ പിരിയം; ഏൻ അവറളെ കടശി നാളിൽ ഉശിരെ കൊടുത്ത് എത്തും.
ആരൊണ്ണാലും തെയ്വത്തിലെ പിരിയമെ ചെയ്കേക്ക് ആശിച്ചാ ഏൻ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനത് തെയ്വത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളതോ ഏനേ ചൊന്നതോ ഒൺ അവനുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാകും.
“കിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പിക്കയാ നുണ്ണോകോണും ഒണ്ണും ചരിയാനത്തിൽ കറുമമാം തണ്ടനയാം ഏത്തുവേണം തെയ്വ രാച്ചത്തുക്ക് പോവെ” ഒണ്ണും പടിയ്ക്കെ വച്ച് ശിശിയരുക്ക് തയിരിയമെ കൊടുത്തെ.
എന്തൊണ്ണാ തെയ്വത്തിലെ നീമമെ കോക്കിനവേരാ നാത്തെ തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് നീതിമാൻമാരാനത്; ഒണ്ണാ തെയ്വത്തിലെ നീമമെ കേട്ട് പാലിക്കിനവേരാതാൻ നീതിമാൻമാരാനത്.
എശമാനൻമാരു പിരിയം കിടയ്ക്കിളത്തുക്കുചൂട്ടി അവറളെ കാണ നേരം മട്ടും വേലേ ചെയ്യാതെ, കിരിശ്ത്തു പണ്ണക്കാറാവോലെ നല്ലെ മനശീൽ തെയ്വത്തുക്കൊള്ളെ ആശവോലെ ചെയ്യിൻ.
നിങ്കളിൽ ഒരാളും കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ വേലക്കാറനുമാനെ എപ്പപിറോശ് നിങ്കാക്ക് വണക്കമെ ചൊന്നെ; തെയ്വ പിരിയത്തിൽ പിശയ്ക്കിനവേരാളും ചൊൽപ്പടീക്ക് പക്കുവമാനവേരാളും നിച്ചമാനെ ഉറപ്പൊള്ളെ നമ്പിക്കെ ഒള്ളവേരായായ് നില നിൽപ്പേക്കുചൂട്ടി അവൻ എപ്പണും തകിതിയാ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി വായാതികിട്ടേ ഇരുക്കിനെ.
നിങ്കെ ചുത്തമാനവേരാ ആയിരുക്കോണുമൊണ്ണും തിശകെട്ടെ നടപ്പിൽനുണ്ണും ബൂറാ അകന്ത് ഇരുക്കോണുമൊണ്ണും താൻ തെയ്വം ആശിക്കിനത്.
എല്ലാ കാരിയത്തുക്കും നണ്ണിയെ ചൊല്ലിൻ; ഇന്താൻ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ ഒള്ളെ നിങ്കളെ ചൊല്ലി തെയ്വത്തുക്കൊള്ളെ പിരിയം.
തെയ്വമെ തിക്കിനൊള്ളതൊൺ അവറെ ചൊന്നതൊണ്ണാലും ചെയ്യിനെ എല്ലാ കാരിയത്തിലും അവറെ തെയ്വ കൽപ്പനയെ വീയൊറിഞ്ചാനെ. അവറെ നിച്ചംകെട്ടവേരാളും ചൊല്ലെ കോളാത്തവേരാളും ഒരു നല്ലെ കാരിയമാം ചെയ്യാത്തവേരാളുംതാൻ.
നിങ്കളെ ഉടയാളിലെ പിരിയമെ ചെയ്കേക്കൊള്ളെ നിലേൽ എല്ലാ നൽമകാട്ടിലും തികന്തവേരായാക്കുകേം അവനുക്ക് പിരിയമാനതെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവാലെ നങ്കളിൽ നുറവേത്തുകേം ചെയ്യട്ടെ; അവനുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കും മകിമേം ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
മുതെ ഇം നല്ലെ ചേതിയെ കേട്ടവേരാ അതെ പാലിയാപ്പോയനാലെ അവറാത്തുക്ക് തപ്പാറുകേൽ കടപ്പേക്ക് കൂടാപ്പോയെ. ഒണ്ണാ വോറെ വേരാക്ക് ഇനീം ഇത്തിൽ കടപ്പേക്ക് അവശിരം ഒണ്ട്.
ഒണ്ണാ നിങ്കെ തെയ്വ വശനമെ കോക്കുകെ മട്ടും ചെയ്യിനതുകൊണ്ടേ കാരിയമില്ലെ. അത്തിൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ കാരിയങ്കാടെ ബൂറാ ചെയ്യോണും. കേട്ടപ്പണും ചെയ്യാതവോയേ നിങ്കെ നിങ്കാക്കേ വഞ്ചനെ വലക്കാരമെ ചെയ്യിനെ.
എന്തൊണ്ണാ നിങ്കെ ചെയ്യിനെ നൽമനാലെ പുത്തി കെട്ടവേരാ ചെയ്യിനെ പുത്തിനാത്തെ കാരിയങ്കാടെ നാതയാക്കോണും ഒണ്ണത് തെയ്വത്തിലെ പിരിയം താൻ.
അതുനാലെ ഇപ്പപ്പുടിച്ചി നിങ്കെ ഇം ഉലകത്തിൽ പിശയ്ക്കിനെ കാലം ബൂറാ ഉടവനുടവൻ ആശേക്ക് നാത്തെ തെയ്വ പിരിയത്തുക്കുതാൻ പിശയ്ക്കോണും.
“അവൻ ഇരുമ്പു കോലിൽ അവറളെ അതികാരം നടത്തും; അവറളെ മൺ പാത്തിരങ്കാടവോലെ ഉടച്ചാകും.” എനക്ക് എൻ തകപ്പനിൽ നുൺ കിടച്ചെ അതികാരം താൻ ഇത്. ഏൻ അവനുക്ക് പിലത്താൻ വെള്ളിയാം കൊടുക്കും.
ഉശിരു മരത്തിൽ നുൺ കനിയെ തിൻബേക്കും പട്ടണത്തിലെ വാതൽ വശീക്ക് കടക്കിളത്തുക്കും ഉടവുറെ അങ്കികാടെ ചപ്പിനവേരാ ഓകമൊള്ളവേരാ.
വെറ്റി നേടിനവൻ അവറവോലെ വെള്ളെ തുണിയെ ഇടും; ഏൻ അവൻ പേരെ തെയ്വത്തുകാലെ ഉശിരൊള്ളെ പൊത്തകത്തിൽ നുൺ മാച്ചൊറിയാതെ എൻ തകപ്പനുക്ക് മില്ലോടും അവൻ തൂതരുക്ക് മില്ലോടും അവൻ പേരെ ഏത്തു ചൊല്ലും.