6 ഒണ്ണാ നീ വായാതിനവോളെ അറേൽ കടന്ത് വാതലടച്ച് മറവാ ഇരുക്കിനെ നിൻ തകപ്പൻകാൽ വായാതിൻ; മറവാ ചെയ്യിനെ കാരിയങ്കാടെ കാണെ നിങ്കെ തകപ്പൻ അത്തുക്കൊള്ളെ കൂലിയെ തരും.
മാനടവൻകാടെ കടത്തിവുട്ടാലെ ഏശു വായാതുവേക്ക് തൻബാട്ടിൽ മലേക്ക് ഓറിപ്പോയെ; റാവായവോളെ അവൻ തൻബാട്ടിൽ അങ്ക് ഇരുന്തെ.
അകനെ ചെയ്യതൊണ്ണാ വോറെ വേരാക്ക് നീ നോരുമ്പേക്കുതാൻ ഇരുക്കിനത് ഒൺ തിക്കിലാത്ത്. അകനെ മറവായിരുക്കിനെ നിൻ തകപ്പനുക്ക് മട്ടും അതെ തിക്കിലൊണ്ടാകേം ആരുക്കും തിക്കിലാതെ നീ മറവാ ചെയ്യിനെ കാരിയമെ കാണെ തകപ്പൻ നിനക്ക് കൂലിയെ തരുകേം ചെയ്യും.
അകനെ ചെയ്യാ അത് മറവാ ഇരുക്കും; നീ മറവാ ചെയ്യിനെ കാരിയങ്കാടയെല്ലാം കാണെ നിൻ തകപ്പൻ നിനക്ക് അത്തിലെ കൂലിയാം തരും.
നതാനിയേൽ അവൻകാക്ക്, “എകനെ നിനക്ക് എന്നെ തിക്കിനൊളെള” ഒൺ കേട്ടെ; അത്തുക്ക് ഏശു, “പിലിപ്പോശ് നിന്നെ വുളിക്കിനത്തുക്ക് മിന്നേ നീ അത്തി മരത്തിനടീൽ ഇരുന്തവോളയേ ഏൻ നിന്നെ കണ്ടെ” ഒൺ ഏശു വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം ഏശു അവേകാൽ, “എന്നെ തൊടുവാനില്ലെ, എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഇതുവരേക്കും തകപ്പൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോയതില്ലെ. നീ പോയ് എൻ ഇണങ്കരുകാൽ ‘ഏൻ എൻ തകപ്പനും നിങ്കെ തകപ്പനും എൻ തെയ്വമും നിങ്കെ തെയ്വമുമാനവൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോനെ’ ഒൺ ചൊല്ലിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് കൊറുനല്ലിയോശ്, “മൂണ് നാളേക്ക് മില്ലോട് മൂണ് മണി ആയവോളെ ഏൻ വായാതിരുന്തനേരം തകത്തകെ നിക്കിനെ ഉടനടയെ ഇട്ടാലെ ഒരു മനിശൻ എനക്ക് മില്ലോട് വന്തു നുണ്ണെ.
പിത്തുനാ അവറെ അങ്കിളെ പട്ടണത്തുകാൽ പോയ് ചേന്തവോളെ മത്തിയാനെ നേരത്തിൽ പത്തിരോശ് വായാതുകേക്കുചൂട്ടി മീത്തിലെ ചിത്താറേക്ക് ഓറിപ്പോയെ.
പത്തിരോശ് അവറളെ എല്ലാം പുറത്തുക്ക് കടത്തിവുട്ടാലെ മുട്ടക്കുത്തി നുൺ വായാതി ചാവുകാക്ക് തിരുമ്പി നോയ്ക്കാലെ, “തവീതാളേ എന്ത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അവെ കണ്ണെ തുറന്ത് പത്തിരോശെ കണ്ട് എന്തി ഇരുന്തെ.
എന്തൊണ്ണാ പുതുവൻ പിശപ്പ് കിടച്ചവേരാ തെയ്വ ആത്തുമാവ് ചൊന്നത്തുക്ക് വിലമതിക്കിനെ. ഒണ്ണാ പുതുവൻ പിശപ്പ് കിടയാത്തവേരാ ഉടവുറെ ഉടമ്പിലെ ആശേക്ക് വിലമതിക്കിനെ.
ഇതുനാലെ മേലോകത്തിലും പൂമിനാട്ടിലുമൊള്ളെ കൂരക്കാറാ മുച്ചൂട്ടുക്കും പേരെ കൊടുപ്പേക്ക് കാരണമാനെ