30 ഉണ്ണേക്ക് ഇരുക്കിനതും നാളെ തീയിൽ വെന്ത് കരിഞ്ചുപോനതുമാനെ പുല്ലുകാടെ തെയ്വം ഇകനെ ഇപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ ചന്തമായ് കോലമേത്തിനതൊണ്ണാ, നമ്പിക്കേൽ കുറവൊള്ളവേരാളേ, അവൻ നിങ്കളെ എപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ കോലമേത്തും.
ഏശു അപ്പണേ കയ്യനീട്ടി അവനെ പുടിച്ചെ, “നമ്പിക്കേൽ കുറവൊള്ളവനേ, നീ എന്തുക്ക് നമ്പാപ്പോയെ” ഒൺ കേട്ടെ.
അവറെ എന്തെ ചൊന്നതൊൺ ഏശുവുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായാലെ അവറകാക്ക് കേട്ടത്, “നിങ്കെ ഇത്തിനേം നമ്പിക്കെ നാത്തവേരായീ? അപ്പമെ കുടകാപ്പോയനാലെ അക്കുമിക്കും ഏയിലെ കെട്ടിനത് എന്തുക്ക്?
അത്തുക്ക് ഏശു, “നമ്പിക്കെ നാത്തതും തിശനാത്തതുമാനെ വർളാടേ, എത്തിനെ കാലം ഏൻ നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കും? എത്തിനെ കാലം ഏൻ നിങ്കളെ പൊറുമയാ കൊൺ നടക്കും.” ഒണ്ണോൺ “അവനെ എൻകാക്കു കുടാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ അവറകാക്ക്, “നമ്പിക്കേൽ കുറവൊള്ളവേരാളേ, നിങ്കെ ഇപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ അരളിനത് എന്തുക്ക്” ഒൺ കേട്ടോഞ്ച് എന്തി കാത്താം തേക്കമാം “അടങ്ക്” ഒൺ തിട്ടമിട്ടെ; അകനെ അത് അലാതിയാ നുണ്ണെ.
പിന്നെ ഏശു ശിശിയരുകാൽ, “എന്തുക്കിനേ നിങ്കെ അരളിനത്? നിങ്കാക്ക് എൻകാൽ നമ്പിക്കെ നാത്തതീൻ” ഒൺ കേട്ടെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാൽ, “നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാളേ, എത്തിനകാലം ഏൻ നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കും? എത്തിനകാലം ഏൻ നിങ്കളെ പൊറുമയാ കൊൺ നടക്കും?” ഒൺ ചൊല്ലിയാലെ “അവനെ എൻകാക്കു കുടാൻ” ഒൺ അവൻകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
ഉണ്ണേക്ക് ഇരുക്കിനതും നാളെ തീയിൽ വെന്ത് കരിഞ്ചുപോനതുമാനെ പുല്ലുകാടെ തെയ്വം ഇകനെ ചന്തമായ് കോലമേത്തിനതൊണ്ണാ, നമ്പിക്കേൽ കുറവൊള്ളവേരാളേ അവൻ നിങ്കളെ എപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ?
അത്തുക്ക് ഏശു, “നമ്പിക്കെ നാത്തതും തിശനാത്തതുമാനെ വർളാടേ, എത്തിനെ കാലം ഏൻ നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് നിങ്കളെ പൊറുമയാ കൊൺ നടക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയാലെ “നിൻ പുള്ളെ ഇക്ക് കുടാ” ഒൺ പുള്ളെ തന്താരുകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം ഏശു തോമശുകാൽ, “നിൻ വിരളെ ഇക്ക് നീട്ടി എൻ കയ്കാടെ കാൺ; നിൻ കയ്യെ നീട്ടി എൻ ഉടമ്പിലെ ഒരുക്കോട്ടിൽ തൊട്; നമ്പിക്കെ നാത്തവൻ ആകാതെ നമ്പിക്കെ ഒള്ളവനായ് ഇര്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഇണങ്കരേ, ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വമെ വീയ് ഒറിയാതെ ഇരുപ്പേക്ക് നമ്പിക്കെ നാത്തെ കുറുപ്പു കെട്ടെ ഇതയം നിങ്കെ ആരുക്കും ഒണ്ടാകാതെ ഇരുപ്പേക്ക് നോക്കിൻ.
തെയ്വ വശനത്തിൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനതുവോലെ, “തായ് തന്തേരുകാട്ടിൽ നുൺ കിടച്ചെ ഉടമ്പ് പുല്ലുവോലേം അത്തിലെ ചുകം പൂവുവോലേംതാൻ; പുൽ ഉലന്ത് പോകേം പൂവ് ഉലുമ്പി പോകേം ചെയ്യിനവോലെ ഇം ഉടമ്പും അത്തിലെ ചുകമും നാതയായ് മണ്ടും.