21 എന്തൊണ്ണാ, നിൻ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരം ഏടെ ഇരുക്കിനതോ അങ്കുതാൻ നിൻ ആശകാടും ഇരുക്കും.
പാമ്പുക്ക് പുറന്ത മക്കളേ, നിങ്കെ കുറുപ്പുകെട്ടവേരാ ആയിരുക്കയിലേ നല്ലനല്ലെ കാരിയമെ കുരവുടുവേക്ക് നിങ്കാക്ക് എകനാനെ? ഇതയത്തിൽ നുറഞ്ച് കവിഞ്ചു വരിനതുതാൻ വായ് വശീക്ക് പുറത്തുക്ക് വരിനത്.
കൺകാട് ഉടമ്പിലെ വിളക്ക് താൻ; കൺ നല്ലതൊണ്ണാ നിൻ ഉടമ്പ് ബൂറാ വെളിച്ചം നുറഞ്ചിരുക്കും.
നിങ്കെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരം ഇരുക്കിനാൻതാൻ നിങ്കെ ഇതയത്തിലെ ആശകാടും ഇരുക്കും.
നിൻ ഇതയം തെയ്വത്തുകാൽ നേരുമനാതെ ഇരുക്കിനനാലെ എങ്കെ ചെയ്യിനെ ഇം വേലേൽ നിനക്ക് പങ്കില്ലെ.
അതുനാലെ കാണതയില്ലെ കാണാത്തതതാൻ എങ്കെ നോയ്ക്കികിട്ട് ഇരുക്കിനത്; കാണത് തൊപ്പനേരത്തുക്കൊള്ളത് കാണാത്തതോ എണ്ണെണ്ണേക്കുമാനത്.
ഇത് പവുലോശ് എന്ന ഏൻ എൻ ചൊന്തെ കയ്യിൽ നിനക്ക് എളുതിനത് താൻ; ഏൻ അതെ നിനക്ക് തിരുപ്പി തന്തോകാം. നീ നിൻ ഉശിരമേ എനക്ക് തരുകേക്ക് കടപ്പെട്ടിരുക്കിനതൊൺ ഏൻ ചൊൽവിളതില്ലയേ.
നങ്കെ തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തിൽ നുണ്ണും കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവുകാൽ നുണ്ണും നിങ്കാക്ക് ഇരക്കമും നിമതീം ഒണ്ടാകട്ടെ.
ഇണങ്കരേ, ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വമെ വീയ് ഒറിയാതെ ഇരുപ്പേക്ക് നമ്പിക്കെ നാത്തെ കുറുപ്പു കെട്ടെ ഇതയം നിങ്കെ ആരുക്കും ഒണ്ടാകാതെ ഇരുപ്പേക്ക് നോക്കിൻ.