19 പുശു തുൺ അരിക്കേം തുരുമ്പ് പുടിച്ച് പോകേം കളവാണികെ കളുക്കേം ചെയ്യിനെ ഇം പൂമീൽ നിങ്കെ ഒരു ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമാം ഓമ്പി വയ്പ്പാനില്ലെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “നല്ലവൻ ആവേക്ക് നീ ആശിക്കിനതൊണ്ണാ നീ പോയ് നിൻ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ മൊത്തമാ വിത്ത് കറുമമടേനവേരാക്ക് കൊടിൻ; അപ്പെ മേലോകെ രാച്ചത്തിൽ നിനക്ക് ചമ്പാത്തം ഒണ്ടാകും; അതോഞ്ച് നീ എനക്ക് പുറകോടേ വര്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് പകറം പുശു അരിയാത്തേം തുരുമ്പ് പുടിയാത്തേം കളവാണികെ കളുക്കാതേം ഇരുക്കിനെ മേലോകത്തിൽ നിങ്കെ ഉടവൻ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ ഓമ്പി വയ്യിൻ.
തെയ്വത്തുക്ക് പിരിയമൊള്ളെ കാരിയമെ ചെയ്യാതെ ഉടയാക്കേ ചമ്പാരിച്ചു കൂട്ടിനവനുക്ക് വരിനെ വിനെ ഇകനതാൻ ആകും.”
അതുനാലെ നിങ്കാക്കിരുക്കിനെ ചൊത്തെ വിത്താലെ കറുമമടയിനവേരാക്ക് കൊട്. കളുക്കർ ഓറാത്തതും പുശു അരിയാത്തതുമാനെ മേലോകത്തിൽ, നാശമായ് പോകാത്തെ അരപ്പയ്യകാടാം ഓഞ്ചു പോകാത്തെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി ചമ്പാരിച്ചോൻ.
കളവാണി വരിനെ നേരം ഇന്നതൊൺ കൂരക്കാറനുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായാ അവൻ അയന്തിരുന്ത് ഉടയാ കൂരയെ തുരക്കുവെ വുടാത്ത് ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊണ്ടാകട്ടെ.
ഇതകേട്ടാലെ ഏശു അവൻകാക്ക്, “നിനക്ക് ഒരു കുറയിരുക്കിനെ; നിൻ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ മൊത്തമാ വിത്ത് കറുമമടേനവേരാക്ക് കൊടിൻ; അപ്പെ മേലോകെ രാച്ചത്തിൽ നിനക്ക് ചമ്പാത്തം ഒണ്ടാകും; അതോഞ്ച് നീ എനക്ക് പുറകോടേ വര്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ ചരിയാനത്തിൽ കവലയടഞ്ചിരുക്കിനതെ കണ്ടാലെ, “കനേം ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ ഒള്ളാ തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ കടക്കിനത് ചരിയാനെ കറുമം താൻ.
ഉലകത്തിലെ വശതിയാനവൻകാൽ വമ്പെ കാട്ടാതേൻ ഒണ്ണും നിച്ചം നാത്തെ ചൊത്തിലില്ലെ നങ്കാക്ക് തേവയാനതെല്ലാം കനേകമായ് തരിനെ തെയ്വത്തുകാക്ക് താൻ ആശേ വയ്ക്കോണും ഒണ്ണും നീ കൽപ്പനേ ഇടോണും.
നിങ്കെ പിശപ്പിൽ പണക്കൊതി നാതയിരുക്കട്ടെ; ഒള്ളതിൽ മതി അടേനിൻ, “ഏൻ നിന്നെ ഒരുനാളും കയ് വുടുകേമില്ലെ, ഒറിഞ്ച് പോടുകേമില്ലെ” ഒൺ തെയ്വം കൽപ്പിച്ചിരുക്കിനതാനെ?