6 തെയ്വത്തിലെ പിരിയം നടക്കോണും ഒൺ ആശിക്കിനവേരാ ഓകമൊള്ളവേരാ; അവറാത്തുക്ക് തെയ്വം മതി വരുത്തും.
അവൻ പഞ്ചത്തുക്ക് ഇരുന്തവേരാളെ നൻമകാട്ടിൽ നുറച്ചെ, പണക്കാറാളെ വെറും കയ്യാലെ ചൊല്ലിവുട്ടെ.
ഇപ്പെ പഞ്ചത്തുക്ക് ഇരുക്കിനെ നിങ്കെ ഓകമൊള്ളവേരാ; എന്തൊണ്ണാ നിങ്കെ തുൺ മതി വരും; ഇപ്പെ കേശിനെ നിങ്കെ ഓകമൊള്ളവേരാ; എന്തൊണ്ണാ നിങ്കെ ചിരിക്കും.”
ഇപ്പെ മതിയടഞ്ചിരുക്കിനെ നിങ്കാക്ക് അമ്മച്ചേ, ചരിയാനെ കറുമം; പിന്നെ നിങ്കാക്ക് പഞ്ചം പുടിക്കും. ഇപ്പെ ചിരിക്കിനവേരായാനെ നിങ്കാക്ക് അമ്മച്ചേ, ചരിയാനെ കറുമം; നിങ്കെ കവലയടഞ്ച് കേശും.
ഒണ്ണാ ഏൻ കൊടുക്കിനെ തണ്ണിയെ കുടിയ്ക്കിനവനുക്ക് ഒരുനാളും തവിയാത്ത്; ഏൻ കൊടുക്കിനെ തണ്ണിയെ കുടിയ്ക്കിനവനിൽ അത് തുമ്പുകമായ് പൊയ്ങ്കി അവനുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരെ കൊടുക്കും” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
“നശിച്ച് കെട്ട് പോനെ തീനുക്കില്ലെ എണ്ണേക്കുമൊള്ളെ ഉശിരു വരേക്കും നിലെ നുറുത്തിനെ തീനുക്കൂച്ചൂട്ടി കറുമം അടയോണും; അതെ മനിശൻ മകൻ നിങ്കാക്ക് തരും. അവനുക്ക് തകപ്പനാനെ തെയ്വം അതികാരമെ കൊടുത്തു നീമിച്ചിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പെരുനാളിലെ കടശീലതും മുയ്ക്കമാനതുമാനെ നാളിൽ ഏശു എന്തി നുൺ, “തവിക്കിനെ എല്ലാരും എൻകാൽ വന്തു കുടീനിൻ.
ഇനി അവറാത്തുക്കു പഞ്ചം പുടിയാത്ത്; തണ്ണീം തവിയാത്ത്; വിശിലും അടിയാത്ത്; അവറാത്തുക്കു ചൂടും തട്ടാത്ത്.