10 അന്നേരം ഏശു അവൻകാക്ക്, “ഉരുമാ, എന്നെ വുട്ടുപോ; ‘നിൻ തെയ്വമാനെ കരുത്താവെ വണയ്ങ്കി അവനെ മട്ടുംതാൻ കൊണ്ടാടോണും’ ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനതാനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു തിരുമ്പി നുണ്ണാലെ, “ഉരുമനേ, എന്നെ വുട്ടുപോ; നീ എനക്ക് തടങ്കലായ് ഇരുക്കിനെ; നിൻ ഇം നിനപ്പ് തെയ്വത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളതില്ലെ മനിശെ മാനടവനിൽ നുണ്ണൊള്ളതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം തെയ്വ തൂതരുകാട് അവൻകാക്ക് വന്ത് അവനുക്ക് പമ്പുലമെ ചെയ്കേം ചെയ്യെ.
ഏശു അവറകാക്ക്, “ഉരുമൻ മിന്നൽവോലെ വാനത്തിൽ നുൺ അടീക്ക് ബൂശിനതെ ഏൻ കണ്ടെ.
അതുവോലെ ഉരുമനും ഉടയാളേത്തിലേ ഉടയാ അടിച്ച് പിണയ്ങ്കാ അവറെ രാച്ചം എകനതാൻ നിലെ നിൽക്കും? ഏൻ ബേൽശബൂലിൽതാൻ മുനികാടെ ഉറക്കി വുടുക്കിനത് ഒൺ നിങ്കാക്ക് എകനെ ചൊൽവെ മുടിയും?
ഒണ്ണാ പതിനെട്ട് വരിയമായ് പിശാശുക്ക് അടിപ്പട്ട് കിടന്തെ അബുറാകാം മകയാനെ ഇം പെൺമ്പുള്ളേക്ക് ശബത്തുനാ വുടുതലെ കൊടുക്കിളതാനേ?”
ഒണ്ണാ പന്നണ്ട് ശിശിയര് കൂട്ടത്തിൽ ഒരായാനെ ഇശ്ക്കരിയോത്താ ഒണ്ണെ ഊതാശേത്തിൽ മുനിയോറിയെ.
ശീമോനേ, ശീമോനേ, ഉരുമൻ നിങ്കളെ കോതമ്മെ കേത്തിനവോലെ കേത്തുവെ അനുമതി കേട്ടെ.
അത്തുക്ക് ഏശു വതിലെ ചൊല്ലിയത്, “‘നിൻ തെയ്വമാനെ കരുത്താവെ കുമിടെ വായ്ങ്കി അവൻ പിരിയമെ മട്ടുംതാൻ ചെയ്യുകേം ചെയ്യോണും’ ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനതാനെ?”
ഏശു കൊടുത്തെ അപ്പമെ വായ്ങ്കി തുണ്ണവോളയേ പിശാശ് അവൻ ഉള്ളത്തിൽ ഓറിയെ; അന്നേരം ഏശു അവൻകാക്ക്, “നീ ചെയ്കേക്ക് ഇരുക്കിനതെ വേമായേ ചെയ്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നീ അവറെ കണ്ണെ തുറന്ത് ഇരുട്ടിലിരുന്ത് വെളിച്ചത്തുക്കും പിശാശ് ചക്കിതീൽ ഇരുന്ത് തെയ്വത്തുകാക്കും കുടക്കോണും. അകനെ അവറെ നമ്പുനനാലെ അവറെ പാപമെ മന്നിച്ച് തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്തെ മാനടവൻ ഇടേൽ അവറെ അവകാശം അവറാത്തുക്ക് കിടയ്ക്കും.”
അന്നേരം പത്തിരോശ്, “അനന്നിയാശേ, തെയ്വ ആത്തുമാവുകാൽ കളവെ ചെയ്വച്ചൂട്ടി ഇടമെ വിത്തത്തിലെ അണേൽ ഒരുത്തിനേ എടുത്തു വയ്പ്പേക്ക് നിൻ ഇതയമെ പിശാശ് കയ്യടയ്ക്കേയതീ?
വായാതുകേക്കുചൂട്ടി കൊഞ്ചെ നേരത്തുക്ക് മട്ടും ആണും പെണ്ണും മൊത്തമാ തീര്പ്പെടുത്താപ്പിലെ മട്ടുംതാൻ പുറിഞ്ചിരുപ്പേക്ക്; ഒണ്ണാ നിങ്കാക്ക് നിങ്കളമേ അടക്കി നുറുത്തുകേക്ക് കൂടാത്തനാലെ പേയ് പിശാശുകാട് നിങ്കളെ ചോതനെ ചെയ്യാതെ ഇരുപ്പേക്കുചൂട്ടി നിങ്കെ പിന്നേം മൊത്തമാ ചേന്തോകോണും.
അത്തുക്ക് അരിശുകപ്പടിളതില്ലെ; ഉരുമൻ കൂടി വെളിച്ചത്തിലെ തൂതൻ വേശമിടിനതാനെ.
ഏൻ കണ്ടെ അരിശുകമാനെ കനേം തറുശനത്താലെ പൊങ്കാരപ്പട്ട് നാശമാകാതിരുപ്പേക്ക് അവൻ എൻ ഉടമ്പിൽ ഒരു മുള്ളുവോലെ തന്തിരുക്കിനെ; ഇത് എന്നെ നോക വയ്ക്കേക്കൊള്ളെ പിശാശിലെ ഒരു തൂതൻ താൻ.
ഒണ്ണാ പിശാശ് നങ്കളെ തോൽവി അടയെ വയ്പ്പാനില്ലെ; നങ്കാക്ക് അവനിലെ കോളാരെ തിക്കിനൊള്ളതാനെ?
അതുനാലെ തെയ്വത്തിലെ ചൊൽപ്പടീക്ക് എളിമയാ ഇരുക്കോണും; ഉരുമൻ ചൊൽപ്പടീക്ക് നടകാതെ എതിരാ നുണ്ണാ അവൻ നിങ്കളെ വുട്ട് ഓടിമണ്ടും.
ഉലകത്തിൽ മുച്ചൂടും കിരിശ്ത്തുവെ നമ്പുനെ ആളുകെ ഇതുവോലെയൊള്ളെ കായകറുമം ഏൽക്കിനതൊൺ നിനച്ച് നമ്പിക്കേൽ ഉറപ്പൊളെളവേരായായി പിശാശുകാൽ എതിരാ നില്ലിൻ.