1 പിന്നെ ഉരുമൻകാൽ ചോതനേലാകേക്കുചൂട്ടി ഏശുവെ തെയ്വ ആത്തുമാവ് മണൽ പെത്താരത്തുക്ക് കൂട്ടി കൊണ്ടേയെ.
ഏൻ ഇനി ബൊകുനേരമൊണ്ണാം നിങ്കകാൽ കുരവുടാത്ത്; എന്തൊണ്ണാ ഇം ഉലകത്തിലെ അതികാരിയാനെ ഉരുമൻ കടന്തു വരിനെ; അവനുക്ക് എൻ കാരിയത്തിൽ അതികാരമില്ലെ.
അവറെ തണ്ണീൽ നുൺ കരേകത്തിൽ ഓറിയതും കരുത്താവിലെ ആത്തുമാവ് പിലിപ്പോശെ എടുത്തു കൊമ്മണ്ടിയേയെ; കങ്കാണി പിന്നെ പിലിപ്പോശെ കണ്ടതില്ലെ; ഒണ്ണാ അവൻ പിരിയമാ ഉടയാ കൂറാക്ക് പോയെ.
അതുനാലെ തെയ്വ ആത്തുമാവിലെ നടത്തിപ്പിൽ പിശയ്ക്കിനെ എല്ലാരും തെയ്വ മക്കയാനെ.
അവൻ കറുമമടയുകേം ചോതനപ്പടുകേം ചെയ്യനാലെ ചോതനേൽ അകപ്പടിനവേരാക്ക് ഉതവിയായിരുപ്പേക്കു തകിതി ഒള്ളാതാൻ അവൻ.
ഒരാ ഉടയാ മനശീൽ കുറുപ്പുനാത്തെ കാരിയത്തുക്ക് ആശെ വച്ച് അത് ചെയ്കേക്ക് മനശെ വയ്ക്കിനെ. അന്നേരം താൻ അവൻ തപ്പെ ചെയ്യിനത്.