66 അകനെ അവറെ അങ്ക് നുൺ പോയ് കല്ലറെ വാതലുക്ക് മുത്തിരേ ഇട്ട് കാവൽക്കാറാളെ നുറുത്തി കല്ലറേ ഉറപ്പായ്ക്കെ.
പാറേൽ വെട്ടെ വച്ചെ ഉടയാ പുതുവൻ കല്ലറേൽ വച്ചെ. പിന്നെ കല്ലറെ വാതൽകാൽ ഒരു ചരിയാനെ കല്ലാം ഉരുട്ടിവച്ച് പോയെ.
പീലാത്തോശ് അവറകാൽ, “നിങ്കെ കാവൽ കൂട്ടമെ എടുത്തോനിൻ; പോയ് നിങ്കാക്കാനവോലയെല്ലാം ഉറപ്പാക്കിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അം പെണ്ണാകാട് അങ്ക് നുൺ പോയവോളെ കാവൽ കൂട്ടത്തിലെ ചിലവേരാ പട്ടണത്തുക്ക് തിരുമ്പിപോയാലെ അങ്ക് നടമായെ കാരിയങ്കാടെ വലിയെ വലിയെ പൂയാരിയേരുക്ക് വെളിയേത്തിയെ.
പെട്ടൊൺ ചരിയാനെ പൂമി കുലുക്കം ഒണ്ടായെ. എന്തൊണ്ണാ കരുത്താവിലെ തൂതൻ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറയ്ങ്കി വന്ത് കല്ലെ ഉരുട്ടി മാത്തി അത്തുക്ക് മീത്തോട് ഇരുന്തെ.
കുറിപ്പാ മില്ലോടേ നോയ്ക്കതൊണ്ണാ കല്ലെ ഉരുട്ടി മാത്തി വച്ചിരുക്കികി. അവുടനേ ചരിയാനെ കൽതാനിരുന്തെ.
വാരത്തിലെ മുതനാൾ കരിമ്പിലച്ചേക്ക് മക്ത്തലനക്കാറത്തി മറിയ കല്ലറേകാക്ക് പോയവോളെ, കല്ലറേലെ വായ്കാൽ ചാരി വച്ചിരുന്തെ കൽ മാറി ഇരുക്കിനതെ കണ്ടെ.
ഒണ്ണിരുന്താലും തെയ്വത്തിലെ ഉറപ്പൊള്ളെ അടിത്താനം എണ്ണെണ്ണേക്കും നിലെ നിൽക്കിനെ; “കരുത്താവുക്ക് ഒള്ളവേരാളെ അവനുക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ” ഒണ്ണും “കരുത്താവ് നാമത്തിൽ ഉടവുറെ പാപമെ ഏത്തു ചൊല്ലിയവനെല്ലാം നിച്ചനാത്തെ വശിയെ വുട്ട് അകന്തോകോണും ഒണ്ണും എളുതിയിരുക്കിനെ ഇം വശനത്തിലേ മുത്തിരേ ഇട്ടിരുക്കിനെ.”
ആയിരം വരിയം ഓയിനത് വരേക്ക് ചാതികാടെ വഞ്ചനവലക്കാരമെ ചെയ്യാതിരുപ്പേക്ക് അവനെ നിലെ നാത്തെ പാതാളെ കുശീക്ക് തള്ളി ഇട്ട് അടച്ചു പൂട്ടുകേം മുത്തിരേ ഇടുകേം ചെയ്യെ. ആയിരം വരിയമോഞ്ച് അവനെ കൊഞ്ചെ കാലത്തുക്ക് പിരിച്ചു വുടുക്കിളതാൻ.