62 ശബത്തുനായാനെ പിത്തുനാ വലിയെ പൂയാരിയേരും പരീശരുകാടും പീലാത്തോശെ പോയ് കണ്ട്.
പുളിപ്പ് നാത്തെ അപ്പത്തിലെ ഉലുശോകത്തിലെ മുതനാ ശിശിയരുകാട് ഏശുവുകാക്ക് വന്ത്, “നിനക്കുചൂട്ടി പെശകാ വിരുന്തെ ഏടനെ എങ്കെ ഒരുക്കിളത്?” ഒൺ കേട്ടെ.
ശബത്തുക്ക് തലേനാ അണ്ണേക്ക് പെയ്ത് പോമവോളെ അരിമത്തിയാ ഒണ്ണെ ഇടത്തിലെ ഓശേപ്പ് പേടിനാതെ പീലാത്തോശുകാൽ പോയ് ഏശു പിണമെ വുട്ടു തരോണുമൊൺ കേട്ടെ. അവൻ ശന്നത്തിരീം കൂട്ടക്കാറനും എല്ലാരും ആതരവാ ഇരുക്കിനാളും തെയ്വ രാച്ചമെ നിനച്ചിരുന്താളും താൻ.
അന്നേരം വന്ത് പെശകാവിലെ ഒരുക്കനാളും മത്തിയാനെ നേരമും താൻ. അന്നേരം പീലാത്തോശ് എകൂതരുകാൽ, “ഇതി, നിങ്കെ രാശാവ്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അണ്ണേക്ക് ഒരുക്കനാളും പിത്തുനാ മുയ്ക്കമാനെ ശബത്തും നാലെ ശബത്തുനാ ഉടമ്പുകാട് ശിലുവേൽ ഇരുക്കിനത് എകൂതരുക്ക് പിരിയം നാപ്പോമെ കാരിയം താൻ. അതുനാലെ ചാവുകാട്ടിലെ കാൽകാടെ ഒടിച്ച് ചാവുകാടെ അടീക്ക് ഉറക്കോണും ഒൺ പീലാത്തോശുകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
അണ്ണേക്ക് എകൂതരുകാട്ടിലെ ഒരുക്കനാൾ നാലേം അം കല്ലറെ കിട്ടനാലേം ഏശു പിണമെ അങ്ക് വച്ചെ.