60 പാറേൽ വെട്ടെ വച്ചെ ഉടയാ പുതുവൻ കല്ലറേൽ വച്ചെ. പിന്നെ കല്ലറെ വാതൽകാൽ ഒരു ചരിയാനെ കല്ലാം ഉരുട്ടിവച്ച് പോയെ.
അകനെ ഓശേപ്പ് അം പിണമെ എടുത്ത് പിണമെ തിരയ്ക്കിനെ തുപ്പുറവാനെ തുണീൽ തിരച്ച്,
അകനെ അവറെ അങ്ക് നുൺ പോയ് കല്ലറെ വാതലുക്ക് മുത്തിരേ ഇട്ട് കാവൽക്കാറാളെ നുറുത്തി കല്ലറേ ഉറപ്പായ്ക്കെ.
പെട്ടൊൺ ചരിയാനെ പൂമി കുലുക്കം ഒണ്ടായെ. എന്തൊണ്ണാ കരുത്താവിലെ തൂതൻ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറയ്ങ്കി വന്ത് കല്ലെ ഉരുട്ടി മാത്തി അത്തുക്ക് മീത്തോട് ഇരുന്തെ.
മടേലെ വാതലുകാൽ നുൺ കല്ലെ ഉരുട്ടി മാത്തിയിരുക്കിനതായ് അവറെ കണ്ടെ.
ഏശു പിന്നേം ഉള്ളം നൊന്ത് കല്ലറേകാൽ വന്തെ; അത് ഒരു പാറെ അളതാൻ; ഒരു കല്ലിൽ അടച്ചു വച്ചിരുക്കുമെ.
അന്നേരം അവറെ കല്ലെ എടുത്തു മാത്തിയെ. പിന്നെ ഏശു മീത്തുക്ക് നോയ്ക്കി, “തകപ്പനേ, നീ ഏൻ കേണെ കേൾവിയെ കേട്ടതുനാലെ ഏൻ നിനക്ക് നണ്ണിയെ ചൊന്നെ.
ഏശുവെ ശിലുവേൽ തറച്ചെ പണ്ണേക്ക് കിട്ടയെ ഒരു തോട്ടമൊണ്ടായെ. അം തോട്ടത്തിൽ ഇതുവരേക്കും ആരാം വയ്യാത്തെ ഒരു പുതുവൻ കല്ലറേം ഒണ്ടായെ.
വാരത്തിലെ മുതനാൾ കരിമ്പിലച്ചേക്ക് മക്ത്തലനക്കാറത്തി മറിയ കല്ലറേകാക്ക് പോയവോളെ, കല്ലറേലെ വായ്കാൽ ചാരി വച്ചിരുന്തെ കൽ മാറി ഇരുക്കിനതെ കണ്ടെ.