42 “ചെൻ വോറാളുകളെ കാപ്പാത്തിയെ. ഒണ്ണാ ഉടയാളമേ കാപ്പാത്തുകേക്ക് മുടീനതില്ലെ; അവൻ ഇശ്രവേൽ രാശാവൊണ്ണാ ഇപ്പണെ ശിലുവേൽ നുൺ ഉറങ്കി വരട്ടെ; ഒണ്ണാ എങ്കെ അവനെ നമ്പുളെ.
“എകൂതര് രാശാവായ് പുറന്തെ പുള്ളെ ഏടെ? അവൻ പുറന്തേയെ ഒൺ വെളിവാക്കിനെ വെള്ളിയെ എങ്കെ കിശക്കോട്ടിലെ വാനത്തിൽ കണ്ട് അവനെ വണങ്കുകേക്ക് വന്തിരുക്കിനെ” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ അവറെ “ചെൻ എകൂതര് രാശാവാനെ ഏശു” ഒൺ അവനുക്ക് എതിരാനെ കുത്തമെ എളുതിയെ കുറിപ്പെ അവൻ തലേക്ക് മീത്തോട് വച്ചെ.
“തെയ്വ ആലയമെ പൂച്ച് മൂണുനാത്തേക്കൊള്ളേ ചെയ്യിനവനെ, നീ നിന്നമേ കാപ്പാത്ത്; നീ തെയ്വ മകനൊണ്ണാ ശിലുവേൽ നുൺ ഉറങ്കി വര്” ഒൺ ചൊല്ലികിടന്ത് പോയെ.
അകനതാൻ വലിയെ വലിയെ പൂയാരിയേരും മതപണ്ടിതരുകാടും മൂപ്പരുകാടും അവനെ വെക്കം കെടുത്തി,
അകനതാൻ വലിയെ വലിയെ പൂയാരിയേരും മതപണ്ടിതരുകാടും അവനെ വെക്കം കെടുത്തി തങ്കവാട്ടിൽ കുരവുട്ടെ, “ചെൻ വോറാളുകളെ കാപ്പാത്തിയെ; അപ്പെ ഉടയാളമേ കാപ്പാത്തുകേക്ക് മുടീനതില്ലെ.
ഇശ്രവേൽ രാശാവാനെ മശികാ ശിലുവേൽ നുൺ ഉറങ്കി വര് എങ്കാക്കും നമ്പിക്കയാ ഇരുക്കട്ടെ” ഒൺ അവൻ കൂട്ടത്തിൽ ശിലുവേൽ തറച്ചവേരാളും അവനെ വെക്കം കെടുത്തി ചൊല്ലിയെ.
“കരുത്താവു നാമത്തിൽ വരിനെ രാശാവ് വലിയവൻ; മേലോകത്തിൽ നിമതീം തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തമം” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
മാനടവനൊത്തേ അതെ കണ്ടു നുണ്ണവോളെ, “ചെൻ വോറാളുകളെ കാപ്പാത്തിയെ; മെച്ചക്കമാ തെയ്വം പുറിച്ചെടുത്തെ രച്ചകനാനെ കിരിശ്ത്തു താൻ അവനൊണ്ണാ ഉടയാളമേ കാപ്പാത്തട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലി അതികാരികേം ഏശുവെ ഒടിയോറെ ചൊല്ലിയെ.
“നീ എകൂതര് രാശാവൊണ്ണാ നിന്നമേ കാപ്പാത്ത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവ്വോളെ നതാനിയേൽ, “റബീ, നീ തെയ്വ മകൻതാൻ; നീ താൻ ഇശ്രവേലിലെ രാശാവ്” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ഈന്തപ്പനേലെ കുരുത്തോലയാം എടുത്ത് അവനെ കാൺമ്പെ വന്തെ. അവറെ, “‘ഓശാനാ’ ഇശ്രവേലിലെ രാശാവായ് കരുത്താവു നാമത്തിൽ വരിനവൻ മകത്തപ്പടട്ടെ” ഒൺ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
എൻ വശനമെ കേട്ട് അതെ പാലിയാത്തവനെ ഏൻ വിതിക്കിനതില്ലെ; എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഉലകമെ വിതിപ്പേക്കില്ലെ കാപ്പാത്തുകേക്കുതാൻ വന്തത്.
പാരുവെ നാതെ ഇരുന്തെ മനിശനെ അവറെ ഇരണ്ടാമതും വുളിച്ച് അവൻകാക്ക്, “തെയ്വത്തുക്ക് മകിമേ കൊടുപ്പേക്ക് നീ ചത്തിയമെ ചൊൽ, അം മനിശൻ പാപിതാൻ ഒൺ എങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ചുകം കിടച്ചെ മനിശൻ പത്തിരോശിലാം ഓകന്നാനാം കൂട്ടത്തിൽ നിക്കിനതെ കണ്ടാലെ അവറാത്തുക്കു തിരുപ്പി ഒണ്ണാം ചൊൽവെ ആയതില്ല.