3 ഏശുവെ കൊൽകേക്ക് വിതിച്ചാച്ചെ ഒൺ അവനെ കാട്ടി കൊടുത്തെ ഊതാ കേട്ടതും കവലപ്പട്ട്, അം മുപ്പത് വെള്ളി അണകാടെ വലിയെ പൂയാരിയേരുകാട്ടുകാക്കും മൂപ്പരുകാട്ടുകാക്കും കുടത്തെ.
ഏശുവും ശിശിയരുകാടും അന്തി തീനെ തിൻബേക്ക് ഇരുന്തെ; ഏശുവെ കാട്ടി കൊടുപ്പേക്കൊള്ളെ നിനയ്പ്പെ പിശാശി ശീമോൻ മകനാനെ ഊതാ ഇശ്ക്കരിയോത്താവ് മനശീൽ മിന്നമേ കൊടുത്തിരുന്തെ.
ഏശു കൊടുത്തെ അപ്പമെ വായ്ങ്കി തുണ്ണവോളയേ പിശാശ് അവൻ ഉള്ളത്തിൽ ഓറിയെ; അന്നേരം ഏശു അവൻകാക്ക്, “നീ ചെയ്കേക്ക് ഇരുക്കിനതെ വേമായേ ചെയ്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ ഊതാ ചിലെ പടിയാളികളാം മുയ്ക്കമാനെ വലിയെ പൂയാരിയേരുകാടും പരീശരുകാടും കടത്തിവുട്ടെ കാവലാളികയാനെ ചിലവേരാളാം കൂട്ടിയെടുത്ത് വിളക്കുകാടാം തീപ്പന്തങ്കാടാം ആയുതങ്കാടാം എടുത്തു അക്ക് വന്തെ.
[ഒണ്ണാ അം മനിശൻ ഉടയാ നിച്ചം കെട്ടെ നടപ്പുക്ക് കിടച്ചെ കൂലീക്ക് ഒരു ഇടമെ വായ്ങ്കി അവ്വിടത്തിൽ ബൂന്ത് ചത്തെ; കീമാന്തലയാ ബൂന്തനാലെ വകുറ് പുളന്ത് അവൻ കുടറെല്ലാം പുറത്തുക്ക് തത്തിയെ.
തെയ്വം തരിനെ കവലെ മനം തിരുപ്പി രച്ചേക്ക് കുടക്കിനെ. അതെ നിനച്ച് വരുത്തപ്പടിളതില്ലെ; ഇവ്വുലകത്തിലെ കവലെ എന്നത് ചാവെ വലിച്ച് വയ്ക്കിനെ.