24 കുലവെ കനക്കിനതല്ലാതെ ഒണ്ണും നടകാത്തെ ഒൺ പീലാത്തോശ് കണ്ടാലെ തണ്ണിയെ എടുത്ത് മാനടവൻകാട് കാൺങ്കയെ കയ്യെ കശുവി, “ഇം നീതിമാൻ ചാവുക്ക് ഏൻ ഉത്തരവാതിയില്ലെ; നിങ്കതാൻ ഇം കാരിയത്തുക്ക് ഉത്തരവാതികെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“മാനടവൻ ഇടേൽ കലകം ഒണ്ടാകാതെ ഇരുപ്പേക്ക് പെരുനാളിൽ അകനെ ചെയ്വാനില്ലെ” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.
പീലാത്തോശ് നായം വിതിക്കിനാൻ ഇരുന്തവോളെ അവൻ പെൺ ആളെ വുട്ട്, “അം നീതിമാൻ കാരിയത്തിൽ തലയിടാതെ; അവൻനാലെ ഏൻ നിനട്ട് റാവ് ഒരു കനാവെ കണ്ടെ; അം കനാത്തിൽ ഏൻ ചരിയാനത്തിൽ കറുമമടഞ്ചെ” ഒൺ ചൊല്ലെ വച്ചെ.
ഒണ്ണാ പീലാത്തോശ് അവറകാൽ, “അവൻ ചെയ്യെ കുത്തം എന്തനേത്ത്?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് അവറെ പിന്നേം “അവനെ ശിലുവേൽ തറയ്ക്കോണും” ഒൺ വലിയെ വായിൽ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
“കുത്തം നാത്തെ ഒരു മനിശനെ കൊൽകേക്ക് ഏൻ കാട്ടി കൊടുത്തനാലെ പാപമെ ചെയ്യാച്ചെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. “അത്തുക്ക് എങ്കാക്കെന്ത്? നീയേ നിൻ കാരിയമെ നോയ്ക്കോ” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.
ശതാതിപനുക്കും ഏശുവെ കാവൽ കാത്തു നുണ്ണെ പടയാളികേക്കും അങ്ക് നടന്തെ പൂമി കുലുക്കമും നടമായെ കാരിയങ്കാടാം കണ്ടവോളെ ചരിയാനത്തിൽ അരണ്ട് “മെച്ചക്കമാ ചെൻ തെയ്വ മകൻതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“കരുത്താവ് എൻകാൽ ചൊല്ലിയതുവോലെ, ഇശ്രവേൽ മാനടവൻകാട് അവനുക്ക് ഇട്ടെ വിലയാനെ മുപ്പത് വെള്ളി അണകാടെ അവറെ എടുത്ത് കുശവൻ ഉശമെ വായ്ങ്കെ” ഒൺ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ ഇരമ്മിയാവു വശിയെ വെളിപ്പട്ടെ കാരിയം അണ്ണേക്ക് നടമായെ.
അന്നേരം ശീമോൻ പത്തിരോശ്, “അകനയൊണ്ണാ, കരുത്താവേ, എൻ കാലെ മട്ടുമില്ലെ കയ്യാം തലയാം കൂടി കശുവോണുമെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഒരുവട്ടം കൂടി പീലാത്തോശ് പുറത്തുക്ക് വന്താലെ, “ഏൻ ചെന്നേത്തിൽ ഒരു കുത്തമാം കാണാത്തെ ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊണ്ടാളത്തുക്ക് ഇതീ, ഏൻ ഇമ്പാളെ നിങ്കകാക്ക് കുടക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
തെയ്വത്തുക്കുചൂട്ടി മാത്തി നുറുത്തിയവനും [കാണിയ്ക്ക വേലൻവോലെ] തെയ്വ നീമമെ പാലിച്ച് നല്ലതെ ചെയ്യിനവനുമാനെ ഏശുവെ മാത്തി നുറുത്തി, അവനുക്ക് പകറമാ ആൾകളെ കൊൺ നടക്കിനവനെ വുട്ടു തരോണും ഒൺ പീലാത്തോശുകാൽ കോക്കുകേം ചെയ്യെ.
നങ്കളെ തെയ്വത്തിലെ നീതിയൊള്ളവേരായാക്കിളത്തുക്കുചൂട്ടി പാപമെ ചെയ്യാപ്പോയെ കിരിശ്ത്തുവിൽ തെയ്വം നങ്കെ പാപത്തിലെ കുത്തമെ ഏത്തു കൊടുത്തെ.
നിങ്കളെ തെയ്വത്തുകാക്ക് കൊണ്ടോകേക്കുചൂട്ടി നീതിമാനായെ കിരിശ്ത്തു നീതി നാത്തവേരാ പാപത്തുക്കുചൂട്ടി ഒരു തടവ് ചത്തെ. അവൻ ഉടമ്പിൽ ചത്തതൊണ്ണാലും അവനെ ആത്തുമാവിൽ ഉശിരേത്തിയെ.