11 ഏശു റോമൻ നാട്ടുമന്നനുക്ക് മില്ലോട് നുണ്ണെ; “നീ എകൂതര്കാട് രാശാവീ?” ഒൺ നാട്ടുമന്നൻ കേട്ടെ; “അന്താൻ, നീ ചൊന്നതാൻ ചരി” ഒൺ ഏശു അവൻകാക്ക് വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ഏൻനാലെ നിങ്കളെ നാട്ടുമന്നരുക്കും രാശാവുകാട്ടുക്കും മില്ലോട് കൊണ്ടോയ് നുറുത്തുകേം അത് അവറാത്തുക്കും എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്കും ശാച്ചിയമാകേക്ക് ഇടവരും.
അതുനാലെ ഒരു ശിശിയൻ ഉടയാ വാത്തിയാരുവോലയാനത് ശിശിയനുക്ക് മതി; എശമാനൻവോലയാനത് പണ്ണക്കാറനുക്കും മതി. കൂരക്കാറനെ ബേൽശബൂൽ ഒൺ വുളിച്ചതൊണ്ണാ കൂരേലവേരാളെ അതക്കാട്ടീം കെട്ടെ പേരെ വുളിക്കും.
“എകൂതര് രാശാവായ് പുറന്തെ പുള്ളെ ഏടെ? അവൻ പുറന്തേയെ ഒൺ വെളിവാക്കിനെ വെള്ളിയെ എങ്കെ കിശക്കോട്ടിലെ വാനത്തിൽ കണ്ട് അവനെ വണങ്കുകേക്ക് വന്തിരുക്കിനെ” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ അവനെ കാട്ടി കൊടുക്കിനെ ഊതാ, “റബീ, അത് ഏനീ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് ഏശു, “അന്താൻ, നീതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവൻകാക്ക്, “ഏ, നീ ചൊന്നത് ചരിതാൻ; ഇനിയിരുന്ത് മനിശൻ മകൻ വൻ ചക്കിതി ഒള്ളവനുക്ക് വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനതാം വാനത്തിലെ മഞ്ചികാട്ടുക്ക് മീത്തോട് വരിനതാം നിങ്കെ കാണും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏ, ഏൻതാൻ മനിശൻ മകൻ മീതിരുക്കിനവൻ വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനതാം വാനത്തിലെ മഞ്ചികാട്ടുക്ക് മീത്തോട് വരിനതാം നിങ്കെ കാണും” ഒണ്ണെ.
ഒണ്ണാ “നീ തെയ്വ മകൻതാനീ?” ഒൺ അവറെ എല്ലാരും കേട്ടെ. അത്തുക്ക് ഏശു, “അന്താൻ, നിങ്കെ ചൊന്നത് നിച്ചം താൻ. ഏ, ഏൻ താൻ” ഒൺ അവൻ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
എല്ലാത്തുക്കും ഉശിരെ കൊടുക്കിനെ തെയ്വത്തിലേം പൊന്തിയോശ് പീലാത്തോശുക്ക് മില്ലോട് ഉടയാ ആരൊൺ വെളിപ്പടുത്തിയെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവാം ശാച്ചി നുറുത്തി