75 “കോശി കൂവുനത്തുക്ക് മിന്നേ നീ മൂണ് വട്ടം എന്നെ പുറിച്ച് ചൊല്ലും” ഒൺ ഏശു തൻകാൽ ചൊല്ലിയെ വാക്കെ പത്തിരോശ് നിനച്ച് പുറത്തുക്ക് പോയ് ചരിയാനത്തിൽ കവലെ വന്ത് ഈങ്കീങ്കി കോന്തെ.
ഒണ്ണാ ആരൊണ്ണാലും മനിശരുകാട്ടുക്ക് മില്ലോട് എന്നെ തളളി ചൊല്ലിയേ അവനെ മേലോകത്തിലെ എൻ തകപ്പനുക്ക് മില്ലോട് ഏനും തളളി ചൊല്ലും.
അത്തുക്ക് ഏശു പത്തിരോശുകാക്ക്, “ഉണ്ണേക്ക് റാവ് കോശി കൂവുളത്തുക്ക് മിന്നേ നീ എന്നെ മൂണ് വട്ടം പുറിച്ച് ചൊല്ലും ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിൻകാൽ ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം പത്തിരോശ്, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ അം മനിശനെ എനക്ക് തിക്കിനാത്തെ. ഏൻ ചൊന്നത് നരിയൊണ്ണാ തെയ്വം എനക്ക് തണ്ടനേ തരട്ടെ” ഒൺ പൊറുപൊറുക്കേക്ക് തുടയ്ങ്കെ. അപ്പണേ ഒരു ചാവൽ കോശി കൂവിയെ.
അന്നേരം ഏശു അവൻകാക്ക്, “ചത്തിയമാ നീ എനക്കുചൂട്ടി ഉശിരെ വുടുക്കുമീ? ഏൻ ചത്തിയമാ നിൻകാക്ക് ചൊന്നെ, കോശി കൂവുളത്തുക്ക് മിന്നേ നീ മൂണുവട്ടം എന്നെ പുറിച്ച് ചൊല്ലും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
വോറാളുകളക്കാട്ടി നിങ്കെ മാനമൊള്ളവേരാ ഒൺ ചൊല്ലിയതാര്? തെയ്വം തന്തതല്ലാതെ വോറേ എന്തനേത്ത് നിങ്കകാൽ ഒള്ളെ? നിങ്കാക്ക് ഒള്ളതെല്ലാം തെയ്വം തന്തതൊണ്ണാ പിന്നെ എന്തുക്ക് നിങ്കെ പെരുമപ്പടിനെ?
ഇണങ്കരേ, ഒരു മനിശൻ ഏളതൊണ്ണാലും പാപത്തിൽ അകപ്പട്ട് പോയതൊണ്ണാ തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ ചൊൽപ്പടീക്ക് നടക്കിനെ നിങ്കെ അവനെ എളിമയാ പാപത്തിൽ നുൺ തിരുപ്പി കുടക്കോണും; നീയും അം പാപത്തിൽ ബൂന്തോകാതെ ഇരുപ്പേക്ക് ചൂതാനമാ ഇരുന്തോകോണും.
അതെ നമ്പുനെ നിങ്കാക്കൊള്ളെ അവകാശം ഇപ്പണേ ഒരിക്കി വച്ചിരുക്കിനെ. തെയ്വം തരിനെ പിലത്തിൽ ഉടവൻ ഉടവൻ പുതുവൻ പിശപ്പെ കടശിക്കാലം വരെ കാത്തുവരിനെ നിങ്കാക്ക് അതെ കടശിനാ കാൺമ്പേക്കാകും.