65 അപ്പണേ വലിയെ പൂയാരി ഉടയാ തുണിയെ വലിച്ച് കിച്ച്, “ചെൻ തെയ്വ കുത്തമെ ചൊല്ലിയാച്ചെ; ഇനി ശാച്ചികളക്കൊണ്ട് നങ്കാക്ക് എന്തൻ തേവെ? നിങ്കളും ഇപ്പെ ചെൻ ചൊല്ലിയെ തെയ്വ കുത്തമെ കേട്ടേയതാനെ?
അമ്പോളെ മതപണ്ടിതരിൽ ചിലവേരാ ഇതെ കണ്ടാലെ, “ചെൻ തെയ്വ കുത്തമതാൻ ചൊന്നത്” ഒൺ മനശീൽ നിനച്ചെ.
അത്തുക്ക് പരീശരും മതപണ്ടിതരും, “തെയ്വ കുത്തമെ ചൊന്നെ ചെൻ ആര്? തെയ്വത്തുക്കല്ലാതെ പാപങ്കാടെ മന്നിപ്പേക്ക് വോറാരുക്കും മുടിയാത്ത്” ഒൺ നിനച്ചിരുന്തെ.
“ഇതുനാലെ ഒണ്ണുമില്ലെ എങ്കെ നിന്നെ കല്ലെ ഒറീനത്, ഒണ്ണാ നീ ഒരു പുശു മനിശനായിരുക്കയിലേ നിന്നമേ തെയ്വമൊൺ അവകാശപ്പട്ട് തെയ്വ കുത്തമെ ചൊന്നതുനാലതാൻ” ഒൺ എകൂതരുകാട് വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അകനയൊണ്ണാ തകപ്പൻ പുറിച്ചെടുത്ത് ഉലകത്തുക്ക് കടത്തിവുട്ടെ എന്നെ ‘ഏൻ തെയ്വ മകൻ’ ഒൺ ചൊല്ലിയതുനാലെ നീ തെയ്വ കുത്തമെ ചൊന്നെ ഒൺ ചൊല്ലി നിങ്കെ എന്നെ കുത്തമെ ചൊന്നതീ?
അവറെ ചെയ്വെ പോനത് എന്തൊൺ പവുലോശുക്കും ബർന്നബാശുക്കും കേൾവിപ്പട്ടവോളെ ഉടവറെ തുണിയെ കിച്ച് വലിയെ വായിൽ ഇകനെ വുളിച്ച് ചൊല്ലികിടന്ത് അവറെ കൂട്ടത്തുക്ക് ഓടിപ്പോയെ.