53 ഏൻ എൻ തകപ്പൻകാൽ ഉതവീക്ക് കേണു കേട്ടാ, അവൻ ആയിരമായിരം തൂതരുകാടെ എനക്കുചൂട്ടി കടത്തി വുടുക്കും ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിലാത്തതീ?
മനിശൻ മകൻ മകിമയോടെ ഉടയാ തൂതരുകാടും മത്തും വരിനവോളെ, മകത്തമാനെ ഉടയാ കോയിമെ കട്ടിലേൽ അവൻ ഇരുക്കുകേം
അമ്പോളെ ഉരുമൻ ഏശുവെ വുട്ടുപോകേം. തെയ്വ തൂതരുകാട് അവൻകാക്ക് വന്ത് അവനുക്ക് പമ്പുലമെ ചെയ്കേം ചെയ്യെ.
അവറെ ഏശുവുകാക്ക് വന്തവോളെ മുനികാട് പുടിച്ചിരുന്താ തുണിമണികാടെ ഇട്ട് നല്ലപുത്തീൽ ഇരുക്കിനതെ കണ്ട് അരണ്ട് പറന്തേയെ.
പിന്നെ “നിൻ പേര് എന്തനേത്ത്” ഒൺ ഏശു കേട്ടെ. അത്തുക്ക്, “എൻ പേര് ലെക്കിയോൻ; എങ്കനേ കനേം വേരാതാൻ ഒള്ളത്.
മുനി പുടിച്ചാകാക്ക് ഏശു, “നിൻ പേര് എന്തനേത്ത്” ഒൺ കേട്ടെ; കനേം പേയ് പിശാശുകാട് അവനേത്തിൽ ഇരുന്തനാലെ “ലെക്കിയോൻ” ഒൺ അവൻ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ആരും അം ഉശിരെ എൻകാൽനുൺ എടുത്തൊറിയാത്ത്; ഏനേ അതെ കൊടുക്കും; അതെ കൊടുപ്പേക്കും അതെ തിരുപ്പി എടുപ്പേക്കുമൊള്ളെ അതികാരം എനക്കൊണ്ട്; ഇം കൽപ്പനെ എൻ തകപ്പൻകാൽ നുണ്ണും എനക്ക് കിടച്ച് ഇരുക്കിനെ.”
“ഏൻ അതികാരമെ നടത്തിനെ രാച്ചം ഇം ഉലകത്തിലൊള്ളതില്ലെ. അകനെ ആയതായപ്പെ എകൂതര് എന്നെ പുടിയാത്തെ നിലേൽ എൻ ഏവലാളികെ അവറാത്തുക്ക് വുറോതമായ് പോരാടുവനായതേ? ഒണ്ണാ ഏൻ അതികാരം നടത്തിനെ രാച്ചം ഇങ്കില്ലെ” ഒൺ ഏശു ചൊല്ലിയെ.
കറുമമടഞ്ചവേരായാനെ നിങ്കാക്ക് എങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ അവൻ അമതിയെ തരുകേം ചെയ്യും.
ആതാമിലിരുന്ത് ഏളാമത് കാൽ വശിക്കാറനാനെ കാനോക്കും ചേരളെചൊല്ലി, “ഇതി, എല്ലാരാം കുത്തം വിതിപ്പേക്ക് കരുത്താവ് ആയിരമായിരം ചുത്തമാനെ തൂതരുകാടും മത്തും വരും ഒണ്ണും