5 “മാനടവൻ ഇടേൽ കലകം ഒണ്ടാകാതെ ഇരുപ്പേക്ക് പെരുനാളിൽ അകനെ ചെയ്വാനില്ലെ” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.
കെരോതാവുക്ക് അവനെ കൊൽകേക്ക് മനശിരുന്തപ്പണും എകൂതര് അവനെ ഒരു പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ ഒൺ കണ്ടനാലെ അവറളെ പേടിച്ച് അവൻ അകനെ ചെയ്യതില്ലെ.
മനിശരിൽ നുൺ ഒൺ നങ്കെ ചൊല്ലിയാ, നങ്കെ മനിശെ മാനടവനെ പേടിക്കിനെ; എന്തൊണ്ണാ എല്ലാരും ഓകന്നാനെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ ഒൺതാനെ നിനച്ചിരുക്കിനത്?” ഒൺ നിനച്ച് കൂട്ടിയാലെ,
കുലവെ കനക്കിനതല്ലാതെ ഒണ്ണും നടകാത്തെ ഒൺ പീലാത്തോശ് കണ്ടാലെ തണ്ണിയെ എടുത്ത് മാനടവൻകാട് കാൺങ്കയെ കയ്യെ കശുവി, “ഇം നീതിമാൻ ചാവുക്ക് ഏൻ ഉത്തരവാതിയില്ലെ; നിങ്കതാൻ ഇം കാരിയത്തുക്ക് ഉത്തരവാതികെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പെശകാ കുഞ്ചാടെ ആകമെ ചെയ്യിനെ പുളിപ്പ് നാത്തെ അപ്പത്തിലെ ഉലുശോകത്തിലെ മുതനാ പെശകാ നാൾ ആയതും ഏശുവുകാൽ ശിശിയര് പോയാലെ, “നിനക്കുചൂട്ടി പെശകാ വിരുന്തെ ഏടനെ എങ്കെ ഒരുക്കിളത്?” ഒൺ കേട്ടെ.
മാനടവൻ ഇടേൽ കലകം ഒണ്ടാകാതെ ഇരുപ്പേക്ക് പേടിച്ചാലെ പെരുനാളിൽ അകനെ ചെയ്വാനില്ലെ ഒണ്ണെ.
ഏശു അവറകാൽ, “നിങ്കെ എല്ലാരും എന്നെ വുട്ടു ഓടിമണ്ടും; പൊത്തകത്തിൽ എളുതി വച്ചിരുക്കിനതുവോലെ തെയ്വം ആട്ടുടേവനെ കൊല്ലും; ആടെല്ലാം അക്കുമിക്കും ഓടിമണ്ടും.
‘മനിശരിൽ നുൺ ഒൺ ചൊല്ലിയാ ഇവുടെ നിക്കിനെ മാനടവൻകാടെല്ലാം ഓകന്നാൻ ഒരു പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ താൻ ഒൺ ഉറച്ചിരുക്കിനതുനാലെ നങ്കളെ കല്ലൊറിഞ്ച് കൊല്ലും’ ഒൺ ചൊല്ലിയാലെ,
പെശകാ കുഞ്ചിയാടെ ആകമെ ചെയ്യിനെ പുളിപ്പ് നാത്തെ അപ്പത്തിലെ പെരുനാളായവോളെ,
പിന്നെ എകൂതര് ഏശുവെ കയ്യപ്പാവുകാൽ നുണ്ണും റോമാ നാട്ടുമന്നൻ കൊട്ടാരത്തുക്ക് കൊണ്ടേയെ. അന്നേരം വാനം വുടിഞ്ച് വരുമെ. എകൂതരുകാട് ചട്ടപ്പടി തങ്കെ അശിങ്കമാകാതെ പെശകാ തീനെ തിൻബേക്ക് ഒള്ളനാലെ അവറെ കൊട്ടാരത്തുക്ക് കടന്തതില്ലെ.
അകനെ പട്ടണത്തിലെ മാനടവനെല്ലാം മതെ ചരിയാനത്തിൽ കൂശോറി, പവുലോശ് കൂട്ടത്തിൽ വന്തെ കായോശ്, അരിശ്ത്തരുക്കോശ് ഒണ്ണെ മക്കതോനിയാക്കാറാളെ പുടിച്ച് വലിച്ച് കൂട്ടമിടിനാനുക്ക് കൊണ്ടേയെ.
അപ്പെ നീയല്ലയീ ചിലനാളേക്ക് മില്ലോട് ഒരു കലകമെ ഒണ്ടായ്ക്കി നാലായിരംവേരാളെ കലകക്കാറാളായ്ക്കി മണൽ പെത്താരത്തുക്ക് കടത്തിവുട്ടെ മിശ്രേമുകാറൻ.
നിൻ അതികാരത്തിലും നിൻ പിരിയത്തിലും നീ മിന്നേ നിനച്ചെ കാരിയമയെല്ലാം നടക്കേക്കുചൂട്ടി ഇകനയെല്ലാം നടമായത്.