49 അവൻ പുടീയൊൺ ഏശുവുകാക്ക് വന്ത്, “റബീ, നിനക്ക് വണക്കം” ഒൺ ചൊല്ലി അവനെ നൊത്തിയെ.
അവറാത്തുക്ക് ചന്തകാട്ടിൽ വണക്കമെ കോപ്പേക്കും മനിശരുകാട് റബീ ഒൺ വുളിക്കിനതെ കോപ്പേക്കും പിരിയം താൻ.
നിങ്കയാരും റബീ ഒണ്ണെ പേരെ എടുപ്പാനില്ലെ. നിങ്കെ എല്ലാരും ഒരു കൂരക്കാറാതാൻ. മട്ടുമില്ലെ ഒരാമട്ടും താൻ എശമാനൻ.
ഒണ്ണാ അവനെ കാട്ടി കൊടുക്കിനെ ഊതാ, “റബീ, അത് ഏനീ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് ഏശു, “അന്താൻ, നീതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“ഏൻ ആരളെ നൊത്തിനതോ അവൻതാൻ അമ്പാൾ; അവനെ പുടിച്ചോകോണും” ഒൺ അവനെ കാട്ടി കൊടുക്കിനാ ഒരു അടകാളമെ അവറാത്തുക്ക് കൊടുത്തിരുന്തെ.
പിന്നെ അവറെ “എകൂതര് രാശാവേ, വെറ്റി വെറ്റി” ഒൺ ഒടിയോറെ ചൊല്ലിയെ.
നിൻ കൂരേക്ക് വന്തവോളെ നീ എന്നെ നൊത്തി ഏത്തെടുത്തതില്ലെ; ഒണ്ണാ ചൊൾ കൂരയകത്തുക്ക് വന്തെ നേരമിരുന്തേ എന്നെ നൊത്തിനെ.
അതോഞ്ച് അവറെ അവൻകാക്ക് വന്ത് “എകൂതര് രാശാവേ, വെറ്റി, വെറ്റി” ഒൺ ചൊല്ലി അവൻ കന്നത്ത്ക്ക് അടിച്ചെ.
അന്നേരം ശിശിയരുകാട് അവൻകാക്ക്, “റബീ, എന്തൊണ്ണാലും തിൻ” ഒൺ കെഞ്ചി ചൊല്ലിയെ.
എല്ലാ നമ്പിക്കയാനവേരാക്കും നല്ലെ പാശത്തോടെ വണക്കമെ ചൊല്ലിൻ.