41 നിങ്കെ ചോതനേൽ അകപ്പട്ടോകാതിരുപ്പേക്ക് അയന്തിരുന്ത് വായാതിൻ; ആത്തുമാവ് ഒരുക്കമൊള്ളത് താൻ ഒണ്ണാ ഉടമ്പോ പിലം നാത്തത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നിങ്കെ കരുത്താവു ഏളെ നാളിൽ വരുമൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തനാലെ കവുനമായിരിൻ.
അതുനാലെ നാളും നേരമും നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തനാലെ ഉശാരാ ഇരിൻ” ഒൺ ചൊല്ലി ഏശു നുറുത്തിയെ.
“എൻ ഇതയം കലങ്കിനവോലെ ചരിയാനെ കവലേൽ നെരുങ്കിനെ; ഇങ്ക്താൻ എൻ കൂട്ടത്തിൽ ഉറങ്കാതെ അയന്തിരിൻ” ഒൺ ഏശു അവറകാൽ ചൊല്ലിയെ.
എങ്കളെ ചോതനേൽ അകപ്പടുത്താതെ കുറുപ്പുകെട്ടവൻകാൽ നുൺ എങ്കളെ കാപ്പാത്തോണുമേ. രാച്ചമും ചക്കിതീം മകത്തമും എണ്ണെണ്ണേക്കും നിനക്കൊള്ളതാനെ ആമേൻ.
നിങ്കെ ചോതനേൽ അകപ്പട്ടോകാതിരുപ്പേക്ക് അയന്തിരുന്ത് വായാതിൻ. ആത്തുമാവ് ഒരുക്കമൊള്ളത് താൻ ഒണ്ണാ ഉടമ്പോ പിലം നാത്തത്.”
വോറെ ഒള്ളവേരാ എങ്കകാൽ ചെയ്യെ പാപമെ എങ്കെ മന്നിച്ചതുവോലെ എങ്കെ പാപമാം മന്നിക്കോണുമേ; എങ്കളെ ചോതനേൽ അകപ്പടുത്തുവാനില്ലയേ.’”
അതുനാലെ വരുകേക്കിരുക്കിനെ ഇം കാരിയങ്കാട്ടിൽ നുണ്ണും തപ്പിച്ചോകേക്കും മനിശനായ് വന്തെ തെയ്വ മകനുക്ക് മില്ലോട് നിക്കേക്കൊള്ളെ തിരാണി കിടപ്പേക്കുചൂട്ടി വായാതികിട്ട് എപ്പണും കെവുനമാ ഇരിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അങ്ക് പോയ് ചേന്തവോളെ, “ചോതനേൽ അകപ്പട്ടോകാതിരുപ്പേക്ക് വായാതിൻ” ഒൺ അവൻ അവറകാൽ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ എന്തുക്കികനെ ഉറങ്കിനെ; ചോതനേൽ അകപ്പട്ടോകാതിരുപ്പേക്ക് അയന്തിരുന്ത് വായാതിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പാറേക്ക് മീത്തോളെ മണ്ണിൽ ബൂന്തെ വിത്തുകാട് എന്നത്, തെയ്വ വശനമെ കോക്കിനവോളെ പിരിയമാ ഏത്തെടുക്കുകേം ഒണ്ണാ വേര് നാത്തനാലെ കൊഞ്ചെ നേരത്തുക്ക് മട്ടും നമ്പുകേം ചോതനകാട് വരിനവോളെ ബൂന്തോനവേരാളും താൻ.
അത് എകനയൊണ്ണാ നങ്കെ നൽ പിശപ്പുക്കുചൂട്ടി തന്തെ നായപുറമാണം നങ്കാക്ക് പാലിക്കേക്ക് കൂടാതൊള്ളെ കറുമം നുറഞ്ചെ നങ്കെ നിലമയെ കണ്ട് തെയ്വം ഉടയാ മകനെ നങ്കെ ഉരുവത്തിൽ നങ്കെ പാപംനാലെ കിടച്ചെ ചാവ് തണ്ടനെ ഏത്തെടുപ്പേക്ക് കടത്തിവുട്ടെ.
എല്ലാരുക്കും വരിനെ ചോതനെ മട്ടുംതാൻ നിങ്കാക്കും വന്തിരുക്കിനത്; തെയ്വം നമ്പുകേക്കാനവൻ; നിങ്കെ തകിതീക്ക് അങ്കോടൊള്ളെ ചോതനെ അവൻ അനുമതിയാത്ത്. ചോതനെ ഒണ്ടാനവോളെ അതെ താങ്കേക്ക് ഒള്ളെ ചക്കിതിയെ അവൻ തരും. അത്തിൽ നുണ്ണും രച്ചപ്പടുകേക്കൊള്ളെ വശി കാട്ടി തരുകേം ചെയ്യും.
ചൂതാനമാ ഇരിൻ; നമ്പിക്കേൽ നില നില്ലിൻ; ചുണെ കാട്ടിൻ; ചക്കിതിപടിൻ.
ഏൻ വോറാളുകകാൽ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയോഞ്ച്, ഏനേ അം ബൊകുമാനത്തുക്ക് ഓയ്ക്കിയം നാത്താ ആകാതിരുപ്പേക്ക് ഏൻ എൻ ഉടമ്പെ കറുമമടയെ വച്ച് അടക്കി വയ്ക്കിനെ.
കിരിശ്ത്തു ഏശുവുക്കൊള്ളവേരാ ഉടവുറെ പാപത്തിലെ പുത്തീക്കൊത്തെ ആശകാടെ അത്തിലെ നിനപ്പോടെ മൊത്തമാ ശിലുവേൽ തറച്ചിരുക്കിനെ.
എപ്പണും എല്ലാ വായാത്തുകേലും എല്ലാ കെഞ്ചി കോക്കയിലും ഏതു നേരത്തിലും ആത്തുമാവിൽ വായാതിൻ. അകനെ ചെയ് മനശീൽ പിലപ്പട്ടും എല്ലാ തെയ്വ മക്കാക്കുചൂട്ടീം ചെയ്യിനെ വായാത്തുകേൽ അയന്തിരിൻ.
എല്ലാത്തുക്കും കടശി കാലം വന്തിരുക്കിനെ; അതുനാലെ നിങ്കെ വായാതിനവോളെ നിങ്കെ തെളിഞ്ചെ മനശുകാറായായും ഉടവനുടവൻ പിരിയമെ അടക്കി വയ്ക്കിനവേരായായും ഇരിൻ.
നിങ്കെ അയന്ത് കെവുനമാ ഇരിൻ; നിങ്കെ എതിരാളിയാനെ പിശാശ് കതറിനെ ശിങ്കം വോലെ ആരെ പുടിച്ച് വുശുങ്കും ഒൺ നോക്കി ചുത്തി നടക്കിനെ.
തെയ്വമെ നമ്പിനവേരാളെ അവറെ കറുമത്തിൽനുൺ കാപ്പാത്തുകേക്കും ഉടവുറെ ഉടമ്പിലെ പിരിയത്തുക്കു പിശയ്ക്കയും തെയ്വത്തിലെ അതികാരമെ വീയ് ഒറീകേം ചെയ്യിനെ
“നോക്കിൻ, ഏൻ കളവാണി വരിനതുവോലെ വരും; വെക്കം കെടാതിരുപ്പേക്ക് അയന്തും അങ്കിയെ ഇട്ടും ഇരുക്കിനവൻ ഓകമൊള്ളാ” ഒൺ ഏശു ചൊല്ലിയെ.
പൊറുമേക്കൊള്ളെ എൻ വശനമെ നീ കാത്തതുനാലെ ഉലകമെ ബൂറാ ചോതനെ ചെയ്യിനെ ചോതനെ കാലത്തിൽ ഏനും നിന്നെ കാക്കും.