29 എൻ തകപ്പൻ രാച്ചത്തിൽ ഏൻ നിങ്കളും മത്തും പുതുവൻ വീഞ്ചെ കുടിയ്ക്കിനെ നാൾവരേക്ക് ഏൻ ഇം വീഞ്ചെ ഇനി കുടിയാത്ത് ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അണ്ണേക്ക് നീതിമാൻമാരുകാട് തങ്കെ തകപ്പൻ രാച്ചത്തിൽ പെയ്തുവോലെ പളപളക്കും. കോപ്പേക്ക് മനമൊള്ളാ കോക്കട്ടെ.”
മനിശൻ മകൻ ഉടയാ രാച്ചത്തിൽ വരിനതെ കാണതുവരേക്ക് ഇന്നിക്കിനവേരാളിൽ ചിലവേരാ ചാകാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.”
എന്തൊണ്ണാ ഇരണ്ടോ മൂണോവേരാ എൻ നാമത്തിൽ കൂടി വരിനാനെല്ലാം അവറെ നടുവെ ഏൻ ഒണ്ടൊൺ പിന്നേം നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.”
പിന്നെ രാശാവ് ഉടയാക്ക് വലത്തക്കോടൊള്ളവേരാകാക്ക് ചൊല്ലും, “എൻ തകപ്പൻനാലെ നൽ വരം കിടച്ചവേരാളേ, വരിൻ; ഉലകമെ പടച്ചനായിരുന്ത് നിങ്കാക്കുചൂട്ടി ഒരിയ്ക്കി ഇരുക്കിനതും തെയ്വം അതികാരമെ നടത്തിനതുമാനെ രാച്ചമെ അവകാശമാക്കിൻ.
ഇത് കനേകംവേരാ പാപത്തിലെ വുടുതലുക്കുചൂട്ടി ചീന്ത്നെ എൻ ഇലത്തം താൻ; ഇം വീഞ്ച് തെയ്വമും മനിശനും മത്തുമൊള്ളെ ഉടമ്പടീക്കൊള്ളെ അടകാളം താൻ.
പിന്നെ അവറെ ചോത്തിരമെ പാടിയോഞ്ച് ഒലിവ് മലേക്ക് പയണപ്പെട്ട് പോയെ.
തെയ്വ രാച്ചത്തിലെ പുതുവൻ വീഞ്ചെ കുടിയ്ക്കിനെ നാൾവരേക്ക് ഏൻ ഇത്തിലിരുന്തു കുടിയാത്തൊൺ നിങ്കകാൽ ചത്തിയമാ ചൊന്നെ.”
കൊഞ്ചെ ആട്ടിൻ കൂട്ടമേ നിങ്കെ പേടിയാതേൻ. നിങ്കെ തകപ്പനാനെ തെയ്വം ഉടയാ രാച്ചമെ നിങ്കാക്ക് തരുവെ പിരിയപ്പട്ടിരുക്കിനെ.
ഒണ്ണാ ഇം നിൻ നുമ്പി ചത്താതാൻ; ഇപ്പെ അവൻ ഉശിരോടിരുക്കിനെ; അവൻ അറന്ത് പോയാ താൻ; ഇപ്പെ അവനെ കണ്ടു കിടച്ച് ഇരുക്കിനെ. അതുനാലെ നിച്ചമാ നങ്കെ പിരിയമടേളതാൻ.’”
എൻ പിരിയം നിങ്കളിൽ ഇരുക്കേക്കും നിങ്കെ പിരിയം നുറഞ്ച് വരിളത്തുക്കും ഏൻ ഇം കാരിയങ്കാടെ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
അതുവോലെ ഇപ്പെ നിങ്കാക്ക് കവലെ ഒണ്ട്; ഒണ്ണാ ഏൻ നിങ്കളെ പിന്നേം കാണും അന്നേരം നിങ്കെ പിരിയമടയും; അം പിരിയമെ നിങ്കളിൽ നുൺ എടുത്തൊറീകേക്ക് ആരുനാലേം മുടിയാത്ത്.
ഏൻ ഇപ്പെ നിൻകാക്ക് വരിനെ; അവറളിൽ എൻ പിരിയം ബൂറാ നുറകേക്ക് ഏൻ ഇതെ ഉലകത്തിൽ ഇരുക്കിനവോളയെ ചൊന്നെ.
അവറെ എല്ലാരുക്കുമില്ലെ തെയ്വം പുറിച്ചെടുത്തയാളുകളും അവനും മത്തും തുൺ കുടിച്ച് നടന്തവേരാളുമാനെ എങ്കാക്ക് മട്ടുംതാൻ വെളിപ്പടുത്തി തന്തത്.
നമ്പിക്കേലെ തുടക്കമും ഒടുക്കമുമാനെ ഏശുവെ നോക്കിൻ; അവനുക്ക് കിടയ്പ്പേക്ക് ഇരുക്കിനെ പിരിയമെ നിനച്ച് മാനക്കേടെ കണക്കാക്കാതെ ശിലുവയെ ഏത്തെടുത്ത് തെയ്വത്തിലെ കോയിമെ കട്ടിലുക്ക് വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനെ.
അവറെ കോയിമെ കട്ടിലേക്കും നാല് ചീവാതീക്കും മൂപ്പരുകാട്ടുക്കും മില്ലോട് ഒരു പുതുവൻ പാട്ടെ പാടിയെ; പൂമീൽ നുൺ വിലേക്ക് വായ്ങ്കെ നൂത്തി നാപ്പത്തിനാലായിരം വേരാക്കല്ലാതെ ആരുക്കും അം പാട്ടെ പടിക്കേക്ക് മുടിഞ്ചതില്ലെ.
കോയിമെ കട്ടിലേക്കു നടുവെ ഒളെള കുഞ്ചി ആട് അവറളിലെ ഇടയനാകും; അവൻ അവറളെ മേച്ച് ഉശിരൊള്ളെ തുമ്പുകത്തുകാക്ക് നടത്തും. തെയ്വം ഉടയാ കയ്യാലെ അവറെ കണ്ണിൽ നുൺ കണ്ണീരെ എല്ലാം തുടച്ചൊറിയും.”