14 അണ്ണേക്ക് പന്നണ്ട് ശിശിയരിൽ ഒരായാനെ ഊതാ ഇശ്ക്കരിയോത്താ വലിയെ വലിയെ പൂയാരിയേരുകാക്ക് പോയ്
ചാതീക്കുചൂട്ടി ചാനെ ശീമോൻ, ഏശുവെ കാട്ടി കൊടുത്തെ ഊതാ ഇശ്ക്കരിയോത്ത്.
ഒണ്ണാ അവനെ കാട്ടി കൊടുക്കിനെ ഊതാ, “റബീ, അത് ഏനീ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് ഏശു, “അന്താൻ, നീതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു കുരവുട്ട് നിക്കയേ പന്നണ്ട് ശിശിയരിൽ ഒരായാനെ ഊതാ എന്നെ ആളും അവൻ കൂട്ടത്തിൽ വലിയെ വലിയെ പൂയാരിയേരും ചാതീ ശനത്തിലെ മൂപ്പരുകാടും കടത്തിവുട്ടെ കനേകം ആളുകേം വാളും തടീം എടുത്ത് വന്തെ.
ഏശുവെ കൊൽകേക്ക് വിതിച്ചാച്ചെ ഒൺ അവനെ കാട്ടി കൊടുത്തെ ഊതാ കേട്ടതും കവലപ്പട്ട്, അം മുപ്പത് വെള്ളി അണകാടെ വലിയെ പൂയാരിയേരുകാട്ടുകാക്കും മൂപ്പരുകാട്ടുകാക്കും കുടത്തെ.
ഒണ്ണാ ഏശുവിലെ ശിശിയരിൽ ഒരാളും പുറകോട് അവനെ കാട്ടി കൊടുത്തവനുമാനെ ഊതാ ഇശ്ക്കരിയോത്താവ് എന്നാ,
ഏശുവും ശിശിയരുകാടും അന്തി തീനെ തിൻബേക്ക് ഇരുന്തെ; ഏശുവെ കാട്ടി കൊടുപ്പേക്കൊള്ളെ നിനയ്പ്പെ പിശാശി ശീമോൻ മകനാനെ ഊതാ ഇശ്ക്കരിയോത്താവ് മനശീൽ മിന്നമേ കൊടുത്തിരുന്തെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏൻ ഇം അപ്പെ കശണമെ മുയ്ക്കി ആരുക്കു കൊടുക്കിനതോ അവൻതാൻ” ഒൺ തിരുപ്പി ചൊല്ലിയെ; പിന്നെ അം അപ്പെ കശണം മുയ്ക്കി ശീമോൻ ഇശ്ക്കരിയോത്താവ് മകനാനെ ഊതാശുക്ക് കൊടുത്തെ.
അപ്പമെ വായ്ങ്കവോളയേ ഊതാ അങ്കെ വുട്ടുപോയെ, ഇത് നടന്തത് റാവുതാൻ.
ഏശുവും ശിശിയരുകാടും ഇടേക്ക് ഇടേക്ക് അങ്ക് കൂടി വരുമതുനാലെ ഏശുവെ കാട്ടി കൊടുപ്പേക്ക് പോനെ ഊതായ്ക്കും അം ഇടം തിക്കിനൊണ്ടായെ.
“മാളേ, ഏശുവെ കാട്ടി കൊടുത്തെ ഊതാശെചൊല്ലി താവീത് തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുൺ പലകേൽ പാടിയെ തെയ്വ വശനം നടമാകോണുമൊൺതാൻ.
[ഒണ്ണാ അം മനിശൻ ഉടയാ നിച്ചം കെട്ടെ നടപ്പുക്ക് കിടച്ചെ കൂലീക്ക് ഒരു ഇടമെ വായ്ങ്കി അവ്വിടത്തിൽ ബൂന്ത് ചത്തെ; കീമാന്തലയാ ബൂന്തനാലെ വകുറ് പുളന്ത് അവൻ കുടറെല്ലാം പുറത്തുക്ക് തത്തിയെ.