11 കറുമമടേനവേരാ നിങ്കകാൽ എപ്പണും ഇരുക്കിനതാനെ? ഒണ്ണാ ഏൻ എപ്പണും നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ നാത്തതേ?
എന്തൊണ്ണാ ഇരണ്ടോ മൂണോവേരാ എൻ നാമത്തിൽ കൂടി വരിനാനെല്ലാം അവറെ നടുവെ ഏൻ ഒണ്ടൊൺ പിന്നേം നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.”
ഏശുവുക്ക് അതെ തിക്കിനൊണ്ടായതും അവറകാക്ക്, “പെൺമ്പുള്ളയെ അലക്കശിക്കിനത് എന്തുക്ക്? അവെ എൻകാൽ നല്ലെ കാരിയമാതാനേ ചെയ്യത്.
കറുമമടേനവേരാ നിങ്കകാൽ എപ്പണും ഇരുക്കിനതാനെ? പിരിയമൊള്ളവോളയെല്ലാം അവറാത്തുക്കു പിന്നിയമെ ചെയ്യാമില്ലെ? ഒണ്ണാ ഏൻ നിങ്കകാൽ എപ്പണും ഇരാത്തെ താനേ?
കറുമമടേനവേരാ നിങ്കകാൽ എപ്പണും ഇരുക്കിനതാനെ? ഒണ്ണാ ഏൻ എപ്പണും നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ നാത്തതേ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
എൻ മക്കളേ, ഏൻ ഇനി കൊഞ്ചനേരം കൂടിതാൻ നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ കാണും; നിങ്കെ എന്നെ തേടും; ഒണ്ണാ ഏൻ എകൂതരുകാൽ ചൊല്ലിയവോലെ ഇപ്പെ നിങ്കകാലും ചൊന്നെ, ‘ഏൻ പോനാനുക്ക് നിങ്കാക്ക് വരുകേക്ക് മുടിയാത്ത്’.
കൊഞ്ചനായോഞ്ചാ ഉലകം എന്നെ കാണാത്ത്. ഒണ്ണാ നിങ്കെ എന്നെ കാണും; എന്തുനാലയൊണ്ണാ ഏൻ ഉശിരോടിരുക്കിനെനാലെ നിങ്കളും പിശയ്ക്കിനെ.
ഏൻ എൻ തകപ്പൻകാൽ നുൺ പുറപ്പെട്ട് ഉലകത്തുക്ക് വന്തിരുക്കിനെ; ഇപ്പെ ഇം ഉലകമെ വുട്ട് തകപ്പൻകാക്ക് പോകും.
ഒണ്ണാ ഇപ്പെ ഏൻ എന്നെ കടത്തി വുട്ടാകാക്ക് മണ്ണെ. അപ്പണും “‘നീ എടേക്കു പോനെ?’ ഒൺ നിങ്കെ ആരും ഇതുവരേക്ക് എൻകാൽ കോക്കിനതില്ലെ.
ഏൻ ഇനി ഉലകത്തിൽ ഇരുക്കിനതില്ലെ; ഒണ്ണാ ചേരളോ ഉലകത്തിലേ ഇരുക്കിനെ; ഏനോ നിൻകാക്ക് വരിനെ. ചുത്തമാനെ തകപ്പനേ, നങ്കെ ഒത്തുമയാ ഇരുക്കിനതുവോലെ അവറളും ഒത്തുമയാ ഇരുക്കിളത്തുക്ക് നീ എനക്ക് തന്തെ നിൻ നാമത്തിൽ അവറളെ കാത്തോകോണുമേ.
തെയ്വം ഉലകമെ പടച്ചെ നാളിരുന്തേ ചുത്തമാനെ പലകപ്പാട്ടുകാറാനാലെ വെളിപ്പടുത്തി തന്തതെല്ലാം നടമാനതുവരേക്ക് മേലോകം അവനെ ഏത്തെടുക്കിളതാൻ.
കറുമമടേനവേരാളെ അരുവണയ്ക്കോണും ഒണ്ണത് മട്ടുംതാൻ അവറെ എങ്കകാൽ ചൊല്ലിയത്; ഏനും അതമേതാൻ ചെയ്കേക്ക് ആശിച്ചിരുന്തതും.
നങ്കെ കൂട്ടത്തിലെ ഒരാക്ക് ഇം ഉലകത്തിൽ പിശപ്പേക്ക് തകുന്തെ ചൊത്തും ചുമുത്തിരമും ഒണ്ടായാ ഏശുവെ നമ്പുനെ ഒരാക്ക് ചരിയാനെ കറുമം ഒൺ കണ്ടാലെ അവൻകാൽ മനശിരക്കമെ കാട്ടാതിരുന്താ തെയ്വ ആത്തിരം എകനെ അവനിൽ ഇരുക്കും?