8 അന്നേരം പുത്തിനാത്തെ ഉളന്താരിച്ചിയേര് പുത്തി ഒള്ളെ ഉളന്താരിച്ചിയേരുകാക്ക്, ‘എങ്കെ വിളക്ക് കെട്ടോനനാലെ നിങ്കെ എണ്ണേൽ ഒരുത്തിനെ എങ്കാക്കും തരാമീ?’ ഒൺ കേട്ടെ.
തെയ്വ രാച്ചം എന്നത് ഇകനതാൻ, ഒരുനാ ഉളന്താരിച്ചിയേരാനെ പത്താ ഉടവുറെ വിളക്കാം എടുത്ത് മണവാളനെ ഏത്തെടുപ്പേക്ക് പുറപ്പെട്ട് പോയെ.
അന്നേരം ഉളന്താരിച്ചിയേര് പത്താളും മൊത്തമാ എന്തി ഉടവുറെ വിളക്കെ കത്തിയെ.
അത്തുക്ക് പുത്തി ഒള്ളെ ഉളന്താരിച്ചിയേര്, ‘ഇല്ലെ, എങ്കാക്കും നിങ്കാക്കും പേരാതെ വാരാതിരുപ്പേക്ക് നിങ്കെ വിലുക്കിനവേരാകാൽ പോയ് വാങ്കിൻ’ ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
‘അബുറാകാം എങ്കാക്ക് വലിയെ തമുത്തനായ് ഒള്ളെ’ ഒൺ നിനയ്പ്പാനില്ലെ. എന്തൊണ്ണാ ഇം കൽകാട്ടിൽ നുൺ അബുറാകാത്തുക്ക് മക്കളെ കൊടുക്കേക്ക് തെയ്വത്തുക്ക് മുടിയും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
നിങ്കെ അരേക്ക് കച്ചെ കെട്ടി വിളക്കാം കത്തിച്ച് ഒരിയ്ങ്കിരിൻ.
“അബുറാകാം തകപ്പനേ, എൻകാൽ കനിവെ കാട്ട്; ഉടയാ വിരളിലെ അത്തമെ തണ്ണീൽ മുയ്ക്കി എൻ നാക്കാറുകേക്ക് ലാശരെ എൻകാക്ക് കടത്തി വുടുക്കോണുമേ; എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഇങ്ക് തീയിൽ കിടന്ത് കറുമമടേനെ” ഒൺ അവൻ വലിയതാ വുളിച്ച് കോന്തെ.
അതുനാലെ നിങ്കെ എകനെ കോക്കിനതൊൺ നിനച്ച് ചൂതാനമാ ഇരുന്തോകോണും. ഒള്ളാക്ക് കൊടുക്കും; നാത്തവനുക്കോ അവനുക്ക് ഒള്ളതൊൺ നിനയ്ക്കിനതകൂടി തെയ്വം എടുത്തൊറിഞ്ചാകും.”
അത്തുക്ക് ശീമോൻ, “നിങ്കെ ചൊല്ലിയത് എനക്ക് വാരാതിരുപ്പേക്ക് കരുത്താവുകാൽ എനക്കുചൂട്ടി വായാതിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ അവൻ തപ്പാറുകേൽ കടപ്പേക്ക് ചൊല്ലി വച്ചിരുക്കിനെ വാക്ക് ഇപ്പണും ഇരുക്കിനനാലെ നിങ്കളിൽ ആരുക്കൊണ്ണാലും അത് കിടയാപ്പോയെ ഒൺ വാരാതിരുപ്പേക്ക് നങ്കെ കെവുനമാ ഇരുക്കോണും.
എകൂതരല്ലാതിരുക്കെ എകൂതരൊൺ കളവെ ചൊന്നെ ചിലവേരാളെ ഏൻ ഉരുമൻ കൂട്ടത്തിൽ നുൺ കുടക്കും; അവറെ നിൻ കാലടീൽ വന്ത് നിനക്ക് മില്ലോട് നെടിഞ്ചാടെ ബൂശും. ഇകനെ ഏൻ നിൻകാൽ ആത്തിരത്തോടെ ഇരുക്കിനെ ഒൺ അവറാത്തുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാകേം ചെയ്യും.