7 അന്നേരം ഉളന്താരിച്ചിയേര് പത്താളും മൊത്തമാ എന്തി ഉടവുറെ വിളക്കെ കത്തിയെ.
തെയ്വ രാച്ചം എന്നത് ഇകനതാൻ, ഒരുനാ ഉളന്താരിച്ചിയേരാനെ പത്താ ഉടവുറെ വിളക്കാം എടുത്ത് മണവാളനെ ഏത്തെടുപ്പേക്ക് പുറപ്പെട്ട് പോയെ.
നടുക്കൂർ ശാമമായവോളെ, ‘മണവാളൻ വരിനെ; അവനെ കൂട്ടി വരുകേക്ക് പുറപ്പടിൻ’ ഒണ്ണെ ചത്തമൊണ്ടായെ.
അന്നേരം പുത്തിനാത്തെ ഉളന്താരിച്ചിയേര് പുത്തി ഒള്ളെ ഉളന്താരിച്ചിയേരുകാക്ക്, ‘എങ്കെ വിളക്ക് കെട്ടോനനാലെ നിങ്കെ എണ്ണേൽ ഒരുത്തിനെ എങ്കാക്കും തരാമീ?’ ഒൺ കേട്ടെ.
നിങ്കെ അരേക്ക് കച്ചെ കെട്ടി വിളക്കാം കത്തിച്ച് ഒരിയ്ങ്കിരിൻ.
അതുനാലെ പിരിയമാനവേരാളേ, നിങ്കെ അന്നാളേക്ക് കാത്ത് ഇരുക്കിനതുനാലെ നിങ്കെ തെയ്വത്തിലെ നോട്ടത്തിൽ ചുത്തമൊള്ളവേരായായും കുത്തം നാത്തവേരായായും അവൻകാൽ അമതി ഒള്ളവേരാളായും ഇരുക്കുവേക്കു നിങ്കെ മുടിവുക്ക് ഒത്തവോലെ നോക്കോണും.
അയരിൻ; ചാവേക്കായെ നിങ്കെ നമ്പിക്കയെ നീ പിലപ്പടുത്തിൻ; നീ ചെയ് വന്തെ കാരിയങ്കാടെ തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് മുടിവൊള്ളതായ് കാണതില്ലെ.